راه‌حل موقت (Workaround) به روشی اشاره دارد که برای کاهش اثرات یک مشکل یا حادثه تا زمان حل کامل آن به کار می‌رود. این راه‌حل‌ها معمولاً زمانی استفاده می‌شوند که مشکل اصلی نمی‌تواند به‌سرعت حل شود و سازمان نیاز دارد که به‌طور موقت به فعالیت‌های خود ادامه دهد. هدف اصلی از پیاده‌سازی راه‌حل‌های موقت، حفظ عملکرد و کاهش اختلال در خدمات یا عملیات است.
راهنماهای موقت می‌توانند در زمینه‌های مختلفی از جمله فناوری اطلاعات، خدمات مشتری و تولید به کار روند. به‌عنوان مثال، اگر یک نرم‌افزار با مشکل جدی مواجه شود، ممکن است تیم IT یک راه‌حل موقت برای ادامه کار با استفاده از سیستم‌های جایگزین یا اصلاحات سریع ارائه دهند. این نوع راه‌حل‌ها به سازمان‌ها این امکان را می‌دهند که به فعالیت‌های خود ادامه دهند و از تأثیرات منفی بیشتر جلوگیری کنند.
هرچند راه‌حل‌های موقت می‌توانند به‌سرعت و به‌طور مؤثر عمل کنند، اما مهم است که این راه‌حل‌ها به‌عنوان یک اقدام دائمی در نظر گرفته نشوند. سازمان‌ها باید تلاش کنند تا علت اصلی مشکل را شناسایی و برطرف کنند و از راه‌حل‌های موقت فقط به‌عنوان یک پل عبور استفاده کنند. در نهایت، این رویکرد به حفظ کیفیت خدمات و بهبود تجربه مشتری کمک می‌کند و به سازمان‌ها اجازه می‌دهد که به‌طور مؤثرتر با چالش‌ها مواجه شوند.
