تفاوت مدیریت دارایی‌ها با ایجنت یا بی‌ایجنت
مدیریت دارایی‌های فناوری اطلاعات (ITAM) به دو شیوه «مبتنی بر ایجنت(Agent)» و «بدون ایجنت (Agentless)» یکی از بحث‌های رایجی است که هر متخصص IT باید پیش از انتخاب یک راهکار ITAM آن را به‌خوبی درک کند. چرا؟ چون مدیریت مؤثر دارایی‌های IT نقش کلیدی در تصمیم‌گیری بهتر، افزایش بهره‌وری عملیاتی و بهینه‌سازی هزینه‌ها دارد.
اما این بحث از کجا شروع می‌شود؟ دقیقاً منظور از ITAM مبتنی بر ایجنت و بدون ایجنت چیست؟ و مهم‌تر از همه، از هر یک از این روش‌ها چه انتظاری باید داشته باشیم؟ ما در اینجا هستیم تا این مفاهیم را روشن کرده، تفاوت‌ها را توضیح دهیم و به شما کمک کنیم هر دو گزینه را به‌خوبی درک کنید. و از همین ابتدا باید بگوییم: هیچ‌کدام از این دو گزینه به‌تنهایی برتر از دیگری نیست. در واقع، ترکیبی از هر دو روش معمولاً بهترین نتیجه را به همراه دارد.
مدیریت دارایی‌های IT مبتنی بر ایجنت (Agent-Based ITAM) چیست؟
مدیریت دارایی‌های فناوری اطلاعات به‌صورت مبتنی بر ایجنت به روشی گفته می‌شود که در آن برای ردیابی و مدیریت سخت‌افزار و نرم‌افزارها، نرم‌افزارهایی به نام «ایجنت» (Agent) روی دستگاه‌ها نصب می‌شوند تا اطلاعات را به‌صورت لحظه‌ای جمع‌آوری کنند. این روش در ارائه‌ی بینش‌های دقیق، افزایش تطابق با قوانین و بهینه‌سازی استفاده از منابع عملکردی برجسته دارد.
هدف اصلی استفاده از این ایجنت‌ها، استخراج داده‌هایی برای ترسیم دقیق زیرساخت IT و تهیه‌ی فهرست به‌روز از دارایی‌هاست. همین جزئیات دقیق، این روش را از روش بدون عامل متمایز می‌سازد و تصمیم‌گیری بهتر را ممکن می‌کند.
ایجنت ITAM چیست؟
ایجنت یا عامل ITAM نرم‌افزاری است که مستقیماً روی یک دارایی (مثل رایانه) نصب می‌شود و کار آن جمع‌آوری و مدیریت اطلاعات است. این عامل‌ها ویژگی‌های مختلفی از دستگاه را مانند مشخصات سخت‌افزاری، نرم‌افزارهای نصب‌شده، الگوهای استفاده و... ردیابی می‌کنند.
پس از نصب، ایجنت‌ها در پس‌زمینه و بدون نیاز به مداخله‌ی مداوم کار می‌کنند و حتی می‌توانند تخلفات نرم‌افزاری را شناسایی کنند؛ این به سازمان‌ها کمک می‌کند تا تطابق و بهره‌وری را حفظ کنند.
مزایای استفاده از ایجنت در ITAM
۱. نظارت لحظه‌ای: دید آنی نسبت به وضعیت، عملکرد و میزان استفاده از دارایی‌ها را فراهم می‌کند. هر تغییری فوراً ثبت می‌شود.
۲. جمع‌آوری خودکار اطلاعات: کاهش دخالت دستی و خطای انسانی با جمع‌آوری دوره‌ای و دقیق اطلاعات از دستگاه‌ها.
۳. فهرست دقیق دارایی‌ها: داده‌ها به‌روز نگه داشته می‌شوند و مغایرت‌ها کاهش می‌یابد.
۴. ردیابی جامع دارایی‌ها: حتی دستگاه‌های خارج از شبکه داخلی یا دستگاه‌های دورکار هم قابل ردیابی هستند.
معایب استفاده از ایجنت
۱. نصب و نگهداری: نصب جداگانه روی هر دستگاه زمان‌بر و منابع‌بر است، به‌ویژه در سازمان‌های بزرگ.
۲. ناسازگاری و تأثیر بر عملکرد: برخی ایجنت‌ها ممکن است با سیستم‌عامل‌ها یا برنامه‌ها سازگار نباشند یا منابع سیستم را مصرف کنند.
۳. پوشش محدود: بعضی دستگاه‌ها (مثل دستگاه‌های شخصی کارکنان) اجازه نصب ایجنت را نمی‌دهند و بدون راهکار مکمل (مثل کشف بدون عامل) قابل ردیابی نیستند.
