یک ITIL مینیمال و کاربردی در جلساتی مدیریتی، پرسشی که برخی از مدیران ارشد یا مدیران فناوری اطلاعات می‌پرسند این است که کدام فرایندها را باید پیاده کنیم؟ پرسش هوشمندانه‌ای است، و اتفاقاً یکی از دغدغه‌های رایج مدیران در مسیر پیاده‌سازی ITIL همین است: “کدام فرایندها را پیاده کنیم؟ همه یا فقط چند مورد؟” اینجا مسئله پول و زمان نیست؛ بلکه مهمتر از آن آیتم‌های دیگری است که باید در پاسخ بدان پرداخت بعبارتی پاسخ این است که: ITIL4 حدود ۳۴ تمرین دارد. پیاده‌سازی کدام تمرینات بستگی شدیدی به بلوغ سازمان شما، دردها و دغدغه‌هایتان دارد. لازم نیست همه‌ی فرایندهای ITIL را اجرا کنید. باید آن‌هایی را اجرا کنید که: فرایندهایی که بیشتر سازمان‌ها با آن‌ها شروع می‌کنند: فرایند چرا انتخاب می‌شود؟ مناسب چه وضعیتی است؟ Incident Management برای کاهش زمان پاسخ‌گویی به مشکلات کاربران اگر کاربران شکایت زیادی دارند Request Fulfillment برای مدیریت درخواست‌های تکراری (مثل نصب نرم‌افزار) اگر Helpdesk غرق در درخواست‌هاست Change Enablement برای جلوگیری از تغییرات غیرمجاز و کاهش ریسک اگر تغییرات باعث اختلال می‌شوند Asset & Configuration Management برای دانستن چی داریم و کجا هست اگر دارایی‌ها گم می‌شوند یا پشتیبانی دشوار است Knowledge Management برای مستندسازی راه‌حل‌های پرتکرار اگر حل تکراری مشکلات وقت زیادی می‌گیرد راهنمای انتخاب: برای شروع حداقلی و مؤثر با چارچوب ITIL (یا همان Minimum Viable ITIL)، بهتر است فقط فرایندهایی را اجرا کنید که بیشترین ارزش را با کمترین تلاش ایجاد می‌کنند. در اینجا یک نقشه راه ساده و کاربردی برای شروع آورده‌ایم: هدف: ساخت یک ITIL مینیمال و کاربردی برای بهبود خدمات IT Minimum Viable ITIL یا به‌اختصار MVI، به معنی «حداقل چارچوب لازم از ITIL برای شروعی مؤثر» است. این رویکرد بر این اصل استوار است که شما لازم نیست کل ITIL را یکجا پیاده‌سازی کنید؛ بلکه باید با ساده‌ترین و مهم‌ترین فرایندهایی شروع کنید که بیشترین ارزش را با کمترین پیچیدگی ایجاد می‌کنند. تعریف ساده: Minimum Viable ITIL یعنی انتخاب و اجرای فقط همان بخش‌هایی از ITIL که برای شروع، بیشترین دردهای IT سازمان را درمان می‌کنند. اهداف Minimum Viable ITIL: مثال یک MVI واقعی: یک سازمان می‌تواند فقط با ۳ فرایند زیر شروع کند: و به‌تدریج فرایندهایی مانند Asset Management یا Problem Management را اضافه کند. یک نقشه‌راه حداقلی! 1. تمرکز روی سه فرایند حیاتی (Core Trio): فرایند چرا مهم است؟ ابزار پیشنهادی Incident Management پاسخ سریع به مشکلات کاربران Jira, ServiceDesk Plus Change Enablement مدیریت تغییرات بدون ریسک Jira Change Workflow Service Request Management پاسخ به درخواست‌های تکراری (مثلاً نصب نرم‌افزار) Self-service Portal 2. تعریف MVP هر فرایند (Minimum Viable Process): مثلاً برای Incident Management: 3. یک داشبورد ساده برای KPIهای اصلی: 4. ارتباط با کاربران (Communication): 5. بازخورد و بهبود تدریجی: جدول تصمیم‌گیری برای انتخاب فرایندهای ITIL مسأله یا درد سازمانی فرایند پیشنهادی ITIL هدف اجرای این فرایند کاربران از کندی یا بی‌پاسخ بودن پشتیبانی شکایت دارند Incident Management ثبت، پیگیری و حل سریع مشکلات درخواست‌های تکراری مثل نصب نرم‌افزار یا دسترسی زیاد شده‌اند Service Request Management نظم‌دهی به درخواست‌های پرتکرار تغییرات فنی باعث قطعی یا اختلال در سرویس‌ها می‌شوند Change Enablement کنترل و ارزیابی تغییرات پیش از اجرا کسی نمی‌داند چه دارایی‌هایی داریم یا کجا هستند Asset & Configuration Management ثبت و پیگیری تجهیزات IT نیروها مجبورند مشکلات را بارها از نو حل کنند Knowledge Management مستندسازی راه‌حل‌های پرتکرار گزارش‌گیری از عملکرد IT امکان‌پذیر نیست Service Level Management تعیین و پایش سطح خدمات (SLA) اولویت‌بندی درست بین کارها وجود ندارد Incident & Request Prioritization نظم‌دهی بر اساس اولویت تجاری نکته کلیدی: برای شروع، فقط 2 تا 3 مورد اول را پیاده‌سازی کنید. بقیه را به‌مرور و بر اساس نیاز اضافه کنید. برای طراحی یک سناریوی دقیق Minimum Viable ITIL (MVI) برای شما، لازم دارم […]

مدیرانی که تیکتینگ را دوست دارند، البته فقط برای دیگران! در جلسات مدیریتی، «نظام‌مند شدن امور»، «مستندسازی فرایندها» و «قابل ردیابی بودن درخواست‌ها» از جمله کلیدواژه‌هایی هستند که مدیران ارشد با شور و حرارت از آن‌ها دفاع می‌کنند. در اغلب صورتجلسه‌ها، می‌خوانیم که: «همه واحدها ملزم به استفاده از سامانه تیکتینگ هستند.» اما به‌محض این‌که پای خود این عزیزان به میان می‌آید، انگار نه انگار! یا تماس مستقیم می‌گیرند، یا از طریق منشی و واتساپ پیام می‌فرستند، یا یک جمله نصفه‌نیمه در یک جلسه درگوشی می‌گویند و انتظار دارند ۲ دقیقه بعد، درخواستشان انجام شده باشد — بدون هیچ ردی از درخواست، بدون SLA، بدون شفافیت. شاید تیکت زدن، کاری دون شأن مدیریت تلقی می‌شود؛ یا شاید فکر می‌کنند سرعت کار پایین می‌آید. اما واقعیت این است: تا وقتی مدیران خودشان الگوی استفاده از سامانه نباشند، هیچ سامانه‌ای موفق نخواهد شد. چرا مدیران ارشد از سیستم تیکتینگ استفاده نمی‌کنند؟ سامانه‌های مدیریت تیکت (Helpdesk / ServiceDesk) یکی از ابزارهای کلیدی برای پیگیری شفاف درخواست‌ها، کاهش خطای انسانی، و افزایش بهره‌وری پاسخ‌گویی در سازمان‌ها هستند. با این حال، در بسیاری از سازمان‌ها، مشاهده می‌شود که مدیران ارشد تمایلی به ثبت تیکت ندارند و ترجیح می‌دهند درخواست‌های خود را به صورت شفاهی، تلفنی یا غیررسمی مطرح کنند. این رفتار می‌تواند باعث گم‌شدن اطلاعات، نبود ردیابی، و افزایش بار کاری نامنظم برای تیم‌های اجرایی شود. ما در مدانت بررسی جامعی کرده‌ایم و تحلیل دلایل استفاده نکردن مدیران از سیستم تیکتینگ را در موارد زیر دسته‌بندی کردیم: نوع دلیل شرح مشکل پیامدها فرهنگی/روانی مدیران ممکن است ثبت تیکت را کاری سطح پایین بدانند کاهش مشارکت در فرایند رسمی و مستند فرهنگی/روانی تمایل به ارسال درخواست شفاهی به دلیل حس تسلط یا سرعت بیشتر نبود پیگیری دقیق یا مستندات معتبر فرهنگی/روانی تجربه‌ی منفی از پاسخگویی کند یا بی‌نتیجه در گذشته بی‌اعتمادی به سامانه فنی/کاربری نداشتن دسترسی یا رابط کاربری پیچیده بی‌میلی به استفاده از سیستم فنی/کاربری نبود نسخه ساده‌شده یا موبایل‌پسند سامانه نارضایتی از تجربه کاربری سازمانی/ساختاری نبود فرهنگ پاسخگویی ساختارمند در کل سازمان تضعیف نقش فرآیندهای رسمی فنی/کاربری نبود گزارش‌گیری و تحلیل مؤثر از تیکت‌های مدیریتی عدم احساس ارزشمند بودن ثبت تیکت عدم مشارکت مدیران ارشد در استفاده از سامانه‌های تیکتینگ، نه‌تنها باعث کاهش نظم و شفافیت فرآیندهای پشتیبانی می‌شود، بلکه مانعی جدی در نهادینه‌سازی فرهنگ پاسخ‌گویی ساختارمند در سازمان است. این موضوع هم به کارایی تیم‌های فنی لطمه می‌زند و هم فرصت‌های گزارش‌گیری و بهبود مستمر را محدود می‌سازد. پیشنهادها و راهکارها مدیران ارشد نیز شبیه کاربران در برابر این تغییر مقاومت نشان می‌دهد اما راهکارهایی هست که می‌شود با استفاده از آن بر چالشها غلبه کرد که بشرح ذیل است: راهکار شرح اقدام آموزش اختصاصی و مختصر مدیران آموزش کاربردی و سریع درباره مزایای ثبت تیکت و نحوه استفاده از سیستم ایجاد پنل VIP یا ساده‌سازی رابط طراحی یک تجربه کاربری مناسب برای مدیران، با فرم‌های ساده‌تر و پاسخ سریع‌تر اولویت‌بندی تیکت‌های مدیریتی تعریف SLA اختصاصی برای تیکت‌های ثبت‌شده توسط مدیران گزارش‌دهی مستمر به مدیران ارائه گزارش ماهانه از درخواست‌های ثبت‌شده و حل‌شده به صورت گرافیکی فرهنگ‌سازی از بالا به پایین مشارکت مدیرعامل یا مدیر ارشد در ثبت تیکت به عنوان الگو برای دیگران این یعنی: مشارکت مدیران ارشد در سیستم تیکتینگ نه‌تنها نشانه‌ی نظم و مسئولیت‌پذیری است، بلکه نقش مهمی در افزایش بهره‌وری سازمان دارد. راهکارهای پیشنهادی می‌تواند زمینه‌ساز پذیرش بیشتر و بهره‌مندی از مزایای واقعی سیستم‌های تیکتینگ در سطوح بالای سازمان باشد. اما کارهای بیشتری هم می‌توان کرد در ادامه، راهکارهای کاملاً عملی و قابل اجرا در سطح سازمان برای تشویق مدیران به استفاده از سیستم تیکتینگ ارائه شده است. این راهکارها هم جنبه فرهنگی دارند و هم اجرایی، و به سادگی می‌توان آن‌ها را به مرحله اجرا رساند: ۱. طراحی […]

چگونگی شناسایی و مدیریت دارایی‌های حیاتی و مهم مواردی از این دست را دیده یا شنیده‌اید؛ این معضل فقط در کشور ما نیست در سراسر جهان کم‌وبیش هست. شناسایی و مدیریت دارایی‌های حیاتی و مهم، بخش بسیار مهمی از فناوری اطلاعات است؛ برای مدیریت مؤثر دارایی‌های حیاتی و جلوگیری از سرقت یا گم‌شدن آن‌ها، استفاده از راهکارهای متنوع و هماهنگ بسیار اهمیت دارد. هر دارایی با توجه به اهمیت و نقش آن در کسب‌وکار نیازمند روش خاصی برای شناسایی و حفاظت است. در جدول زیر، مهم‌ترین راهکارهای شناسایی و مدیریت دارایی‌های حیاتی به همراه مزایا و محدودیت‌های هر کدام آورده شده است تا بتوانید با آگاهی بیشتر، بهترین روش‌ها را برای سازمان خود انتخاب کنید.: راهکار توضیح کوتاه مزایا محدودیت‌ها برچسب ضد سرقت (Anti-theft Tags)یا پلمپ سربی چسباندن برچسب‌های فیزیکی با اطلاعات هشدار و شناسه منحصر به فرد شناسایی سریع، بازدارندگی دزدی هزینه نصب و نگهداری، فقط برای دارایی‌های حیاتی مناسب است کد QR و بارکد نصب کدهای قابل اسکن برای ردیابی آسان و دسترسی سریع به اطلاعات ساده و سریع، کاهش خطاهای دستی نیاز به دستگاه اسکنر، مناسب برای دارایی‌های قابل حمل ردیابی بر اساس ایجنت(Agent-based Tracking) نصب نرم‌افزار روی دستگاه برای گزارش وضعیت و موقعیت لحظه‌ای مانیتورینگ دقیق و آنلاین، هشداردهی خودکار نیاز به نصب نرم‌افزار، پیچیدگی فنی بیشتر ارزیابی اهمیت دارایی (Criticality Assessment) ارزیابی دارایی‌ها بر اساس محرمانگی، یکپارچگی و دسترسی مورد نیاز تمرکز روی دارایی‌های مهم، بهینه‌سازی منابع نیاز به تحلیل دقیق و مستمر سیستم‌های مدیریت دارایی (Asset Management Software) نرم‌افزار جامع برای ثبت، پیگیری و گزارش‌گیری دارایی‌ها دید کامل، امکان گزارش‌گیری و تحلیل داده هزینه خرید و آموزش، نیاز به به‌روزرسانی مداوم اگر به دنبال راهکارهایی برای جلوگیری از سرقت دارایی‌های شرکت خود هستید، افزودن برچسب‌های ضد سرقت به تجهیزات‌تان در نگاه اول ایده‌ای منطقی به نظر می‌رسد. در واقع، مزایای آن واضح است: با نصب این برچسب‌های فیزیکی یا پلمپ‌های سربی می‌توانید سرقت دارایی‌ها را کاهش داده، از آن جلوگیری کنید و حتی دارایی‌های سرقت‌شده یا مفقود شده را بازیابی و مدیریت کنید. خیلی عالی به نظر می‌رسد، درست است؟ اما قبل از اینکه بی‌گدار به آب بزنید و چنین سیستمی را اجرا کنید، بهتر است دو قدم عقب‌نشینی کنید، نفس عمیقی بکشید و استراتژی خود را دوباره بررسی کنید. آیا سرقت دارایی در شرکت شما یک مشکل واقعی و فعلی است؟ آیا ممکن است در آینده به مشکلی تبدیل شود؟ اصلاً این مسئله در شرکت شما وجود دارد؟ این سوالات شاید ساده به نظر برسند، اما پاسخ به آن‌ها برای طراحی صحیح استراتژی مدیریت دارایی‌ها و اجتناب از انتخاب راه‌حلی پیچیده و نامتناسب با نیازهای واقعی شرکت بسیار مهم است. در این مقاله، مدانت توضیح می‌دهد که برچسب‌های ضد سرقت چیستند، برای چه کاربردی دارند و چه زمانی باید به استفاده از چنین سیستمی فکر کنید؟ و مهم‌تر از همه، درباره اینکه پیشگیری بهترین راهکار برای کسانی است که نگران دارایی‌های خود هستند، صحبت خواهد کرد. برچسب‌های ضد سرقت دارایی‌ها چه کاربردی دارند؟ این برچسب‌ها، برچسب‌هایی مقاوم و غیرقابل دستکاری هستند که برای محافظت از دارایی‌های باارزش طراحی شده‌اند. معمولاً به شکل استیکر روی دارایی‌ها نصب می‌شوند و با ذکر اینکه دارایی تحت نظارت است، دزد را منصرف می‌کنند. همچنین اگر دارایی سرقت یا مفقود شود، این برچسب‌ها به گزارش و بازگرداندن آن کمک می‌کنند. ویژگی‌های برچسب‌های ضد سرقت چیست؟ برچسب‌ها شامل متن هشدار، کد QR یا بارکد برای دسترسی سریع به اطلاعات دارایی، شماره سریال منحصر به فرد و اطلاعات تماس هستند تا پیگیری و بازگرداندن دارایی‌ها آسان‌تر شود. آیا سازمان شما باید نگران سرقت دارایی باشد؟ اگر مدیر دارایی‌ها هستید، باید نگران باشید؛ چون سرقت دارایی‌ها پیامدهای گسترده‌ای دارد: از دست دادن دارایی گرفته تا تهدید امنیت شرکت و کاهش بهره‌وری […]

ردیابی دارایی: چگونه این کار را انجام دهیم و چرا مهم است؟ دلیل اینکه ردیابی دارایی‌ها بخش اساسی هر استراتژی مدیریت دارایی برنامه‌ریزی‌شده است، مشخص است. و این موضوع تعجب‌آور نیست— چونکه کار می‌کند. همه ما می‌دانیم که مدیریت دارایی‌های فناوری اطلاعات می‌تواند به سرعت طاقت‌فرسا شود. دستگاه‌ها بین کارکنان جابجا می‌شوند، مجوزهای نرم‌افزاری منقضی می‌شوند و گاهی اوقات دارایی‌های حیاتی گم می‌شوند. شاید در ابتدا این موضوع خیلی مهم نباشد، به‌ویژه در شرکت‌های کوچک با تعداد محدود دارایی‌ها. اما وقتی یک شرکت رشد می‌کند چه اتفاقی می‌افتد؟ مسائل پیچیده می‌شود. به همین دلیل ردیابی دارایی‌ها این‌قدر اهمیت دارد. پس اگر به دنبال راهی بهتر برای پیگیری دارایی‌های سازمان خود هستید، در جای درستی قرار دارید. در این پست وبلاگ، به شما توضیح خواهیم داد که چرا ردیابی دارایی‌ها مهم است و یک فرآیند گام‌به‌گام برای کمک به شما در پیگیری جامع دارایی‌هایتان ارائه خواهیم داد. بیایید شروع کنیم! ردیابی دارایی‌ها چیست؟ بیایید ساده بگوییم. ردیابی دارایی‌ها فرآیند نظارت و مدیریت دارایی‌های فیزیکی و دیجیتال یک سازمان در طول چرخه عمر آن‌ها است. این فرآیند به کسب‌وکارها کمک می‌کند تا پیگیری کنند که چه چیزهایی دارند، کجا هستند، چه کسی از آن‌ها استفاده می‌کند و چه زمانی نیاز به نگهداری یا تعویض دارند. این می‌تواند شامل سخت‌افزار، نرم‌افزار، وسایل نقلیه، تجهیزات و دیگر منابع ارزشمند باشد. سازمان‌ها معمولاً دو روش برای ردیابی دارایی‌ها دارند: روش‌های دستی یا سیستم‌های خودکار. ردیابی دستی به جداول داده یا سوابق کاغذی متکی است که برای کسب‌وکارهای کوچک کار می‌کند، اما با رشد عملیات‌ها، کارآیی آن کاهش می‌یابد. از طرف دیگر، ردیابی دارایی خودکار از نرم‌افزارهای اختصاصی و تکنولوژی‌های ردیابی برای ارائه دید لحظه‌ای و دقت استفاده می‌کند. در ادامه این مقاله مدانت می‌آموزید:

برخی مدیران فناوری اطلاعات که از مدانت مشاوره می‌خواهند درگیر توجیه مدیران ارشد هستند که اصرار دارند بجای ITIL و ابزارش به سراغ ERP موجود در سازمان بروند. ما همیشه دنبال یک راه‌حل ساده برای مسائل پیچیده هستیم. وقتی صحبت از مدیریت خدمات فناوری اطلاعات (ITSM) به میان می‌آید، خیلی‌ها می‌پرسند: «چرا همین ERP خودمان را توسعه ندهیم؟ مگر ERP کم‌چیزیه؟ هم درخواست ثبت می‌کنه، هم فرایند داره و هم گزارش میده!»خب، ما هم این سؤال را از خودمان پرسیدیم. بعد که رفتیم زیر پوست ماجرا، دیدیم جوابش آن‌قدرها هم ساده نیست. ERP شاید قهرمان ماژول‌های مالی و منابع انسانی باشد، اما وقتی پای ITIL به میان می‌آید، داستان شکل دیگری پیدا می‌کند. در این نوشته، نه قصد کوبیدن ERP را داریم، نه افسانه‌سازی از ITIL. فقط قرار است با زبانی روشن، تجربه‌محور و واقعی بررسی کنیم: کی، کجا، و چرا ERP نمی‌تواند جای نرم‌افزار ITIL را بگیرد؟ 🎬 سناریو: ERP همه‌فن‌حریف؟ این یک سناریو واقعی است!: در یکی از شرکت‌های بزرگ کشور، یکروز مدیر فناوری اطلاعات (IT) به اتاق مدیرعامل دعوت می‌شود. مکالمه‌ای بشرح زیر شکل می‌گیرد:– «آقای مهندس، این ITIL که گفتید، یعنی چی؟ ما که SAP داریم و باهاش همه‌چی رو مدیریت می‌کنیم. هم مرخصی می‌زنیم، هم فاکتور ثبت می‌کنیم، هم سفارش خرید میدیم. خب یه فرم هم اضافه کنیم، درخواست پشتیبانی IT هم بیاد توش. دیگه چی می‌خوایم؟چرا میخوای هزینه روی دستمون بذاری؟»مهندس لبخند تلخی می‌زند و توی دلش می‌گوید:«ای‌کاش درخواست IT فقط یک فرم بود!»او می‌داند که پشت این ظاهر ساده، چیزهایی مثل SLA، CMDB، مدیریت رخداد، تحلیل ریشه‌ای، تغییرات برنامه‌ریزی‌شده، گزارش‌های هفتگی و رضایت کاربران خوابیده‌اند. و این‌ها نه با یک فرم ساده، که با فرآیند و #ابزار_تخصصی مدیریت می‌شوند.اما زبانش قاصر است چون نمی‌داند چگونه مدیریت ارشد را توجیه کند…. سازمان‌ها بنام صرفه‌جویی در هزینه وقتی سراغ یک نرم‌افزار می‌روند میخواهند آن را برای هر کاری سفارشی‌سازی کنند. سفارشی‌سازی جزئی همیشه مفید است، اما زیاده‌روی در آن خطرناک خواهد بود!وقتی یک نرم‌افزار بیش از حد سفارشی‌سازی شود، به مرور زمان به #تله‌ای برای سازمان تبدیل خواهد شد.در نگاه اول، سفارشی‌سازی‌های گسترده ممکن است نیازهای دقیق سازمان را برآورده سازند و رضایت کاربران داخلی را جلب کنند، اما این #تغییرات معمولاً باعث می‌شوند سیستم از نسخه استاندارد فاصله بگیرد. هر به‌روزرسانی، ارتقا یا ادغام با سایر سامانه‌ها به چالشی پیچیده بدل می‌شود، چرا که هر تغییر کوچک ممکن است باعث اختلال در عملکرد کل سیستم شود.در بلندمدت، این #وابستگی به سفارشی‌سازی‌های خاص، هزینه‌های نگهداری، توسعه و نیروی انسانی متخصص را چند برابر خواهد کرد. سازمان‌ها ناچارند برای هر مشکل فنی، به افراد یا شرکت‌های خاصی که از #پیچیدگی‌های سیستم آگاهند، وابسته بمانند. این مسئله نه‌تنها استقلال فناوری اطلاعات را تهدید می‌کند، بلکه مانعی جدی در مسیر تحول دیجیتال و چابکی سازمان خواهد بود. با این‌حال پرسش اصلی این است آیا با سفارشی‌سازی ولو اندک ERP می‌توان بی‌خیال ITIL شد؟ مقالات مرتبط را بخوانید: چه زمانی می‌توان از ERP به‌جای نرم‌افزار ITIL استفاده کرد؟ در شرایط زیر، ERP ممکن است به‌طور موقت یا محدود جایگزینی برای ابزارهای ITSM (نرم‌افزارهای مبتنی بر ITIL) باشد: اما ITIL فقط فرم درخواست نیست و ابزارش یک چیز تخصصی منحصر است که نه فقط Service Management بلکه تمام فرایندهای ITIL را در خود دارد چالش‌ها و محدودیت‌های استفاده از ERP به‌جای نرم‌افزار ITIL چالش توضیح 🎯 عدم تطابق با فرآیندهای ITIL بیشتر ERPها مثل SAP یا Oracle برای امور مالی و لجستیک طراحی شده‌اند، نه مدیریت خدمات IT. 🔄 فقدان گردش کار اختصاصی ابزارهای ERP معمولاً گردش‌کار تخصصی برای مدیریت رخداد یا تغییر ندارند. 🔌 نبود ماژول‌های خودکارسازی امکاناتی مثل دسته‌بندی رخداد، SLA، اعلان خودکار، CMDB، و Service Catalog در ERP بسیار ضعیف است. 📊 دشواری گزارش‌گیری ITIL-محور گزارش‌های SLA، […]