هلدینگ بزرگی تصمیم گرفته یک سامانه‌ی جامع مدیریت منابع انسانی راه‌اندازی کند. مدیرعامل، جناب آقای دکتر نظری، دو مشاور خبره خارجی به نام‌های توگف (متخصص معماری سازمانی) و آیتیل (متخصص مدیریت خدمات سازمانی) را برای این پروژه دعوت کرده. توگف وارد جلسه شد، پوشه‌ای قطور پر از دیاگرام‌ها و چارچوب‌های رنگارنگ همراه خود آورده بود. او گفت: ما باید با چرخه توسعه معماری (ADM) شروع کنیم. اول نیازهای کسب‌وکار را شناسایی می‌کنیم، بعد نقشه‌ای برای فناوری، داده‌ها و زیرساخت‌ها می‌کشیم. سپس یک نقشه جامع طراحی کرد که در آن همه چیز از بخش منابع انسانی گرفته تا واحد IT و حتی بخش فروش در یک چارچوب منظم قرار می‌گرفت. مدیرعامل تحت تأثیر قرار گرفت و گفت: خیلی خوب است، اما چطور می‌توانیم این نقشه را سریعاً عملی کنیم؟ سکوت توگف طولانی شد؛ آیتیل که تا آن لحظه آرام نشسته بود، لبخندی زد و گفت: البته که توگف کار بزرگی انجام داده‌اند، اما حالا نوبت من است تا نقشه ایشان را به سرویس‌های واقعی تبدیل کنم. او توضیح داد که چگونه می‌توان از چرخه ارزش خدمات (SVS) برای طراحی، ارائه، و مدیریت سرویس‌های مرتبط استفاده کرد. سپس به مدیرعامل گفت: مثلاً برای سامانه منابع انسانی، باید خدماتی مثل مدیریت درخواست‌ها، گزارش‌گیری، و رفع اشکالات کاربری تعریف کنیم. هر کدام از این خدمات، چرخه‌ای از طراحی تا بهبود مستمر خواهند داشت. مدیرعامل لبخندی زد و گفت بسم‌الله شروع کنید! اما مدتی بعد در ابتدای کار، اختلاف‌هایی پیش آمد: درنهایت مدیرعامل این دو را مجبور کرد به توافق برسند. توگف پذیرفت که طراحی معماری در چند مرحله انجام شود و آیتیل قبول کرد خدمات اولیه را مطابق چارچوب معماری ارائه کند. بعد از شش ماه، سامانه ” جامع مدیریت منابع انسانی” راه‌اندازی شد. نقشه کلان توگف باعث شد که همه بخش‌های سازمان به درستی به هم متصل شوند، و مدیریت خدمات آیتیل اطمینان داد که کاربران بهترین تجربه را از سامانه دریافت کنند. در پایان پروژه، مدیرعامل به آن دو گفت: شما دو نفر شبیه مغز و قلب برای این پروژه بودید. بدون یکی از شما، این موفقیت ممکن نبود. آیتیل لبخندی زد و گفت: و همین‌طور بدون همکاری! توگف سری تکان داد و در دلش گفت: حتی بهترین معماری هم بدون خدمات خوب، بی‌فایده است! ××× این داستان را گفتیم تا برسیم به مقایسه بین TOGAF و ITIL4 با این‌که هر دو چارچوب‌های مدیریتی هستند و در هر دو کلید واژه‌ی “معماری”  وجود دارد اما تفاوت‌ها و شباهت‌هایی دارند که می‌توانند مکمل هم باشند!

TOGAF (The Open Group Architecture Framework) یک چارچوب استاندارد برای توسعه و مدیریت معماری سازمانی (Enterprise Architecture) است که توسط گروه Open Group ارائه شده است. این چارچوب به سازمان‌ها کمک می‌کند تا فرآیندها، سیستم‌ها، و فناوری‌های خود را به صورت یکپارچه طراحی، اجرا و مدیریت کنند. TOGAF شامل یک متدولوژی به نام ADM (Architecture Development Method) است که مراحل کلیدی مانند برنامه‌ریزی، طراحی، پیاده‌سازی و مدیریت معماری را پوشش می‌دهد. این چارچوب به سازمان‌ها اجازه می‌دهد تا تغییرات را به صورت ساختارمند مدیریت کنند و بهره‌وری را افزایش دهند. TOGAF بر چهار حوزه اصلی تمرکز دارد: معماری کسب‌وکار، معماری اطلاعات، معماری اپلیکیشن و معماری فناوری. این چارچوب، مقیاس‌پذیری و انعطاف‌پذیری بالایی دارد و می‌توان آن را برای نیازهای خاص هر سازمان سفارشی کرد.

SecOps یا Cybersecurity Operations (امنیت و عملیات) رویکردی است که امنیت را به فرآیندهای عملیاتی IT ادغام می‌کند. هدف اصلی آن، کاهش مخاطرات امنیتی و پاسخ سریع به تهدیدات در حین حفظ عملکرد سیستم‌ها است. این رویکرد همکاری نزدیک بین تیم‌های امنیت و عملیات را تقویت می‌کند تا آسیب‌پذیری‌ها را شناسایی، ارزیابی و رفع کنند. از ابزارها و روش‌هایی مانند پایش مداوم، تحلیل رفتار کاربران، و مدیریت وقایع امنیتی استفاده می‌شود. SecOps بر پیشگیری از تهدیدات از طریق خودکارسازی فرآیندهای امنیتی و به‌روزرسانی‌های مداوم تمرکز دارد. این فرهنگ مشابه DevOps، بر شفافیت و پاسخ‌گویی سریع در سازمان تأکید دارد. نتیجه آن، بهبود امنیت سیستم‌ها و کاهش تأثیر حملات سایبری است.

مهندسی قابلیت اطمینان سایت (SRE) یا (Site Reliability Engineering) رویکردی است که توسط گوگل معرفی شد و ترکیبی از مهندسی نرم‌افزار و عملیات (Ops) است. هدف SRE افزایش قابلیت اطمینان، کارایی و مقیاس‌پذیری سیستم‌های نرم‌افزاری است. این رویکرد بر اساس خودکارسازی وظایف تکراری، مدیریت عملکرد سیستم‌ها، و کاهش زمان خرابی طراحی شده است. وظایف SRE شامل پایش، گزارش‌دهی، مدیریت حوادث، و بهینه‌سازی سیستم‌ها است. مهندسان SRE از ابزارهای برنامه‌نویسی برای خودکارسازی عملیات و کاهش مداخله انسانی استفاده می‌کنند. یکی از مفاهیم کلیدی SRE، تعیین SLA (توافق سطح خدمات)، SLO (اهداف سطح خدمات)، و SLI (شاخص‌های سطح خدمات) است که معیارهای عملکرد سیستم‌ها را مشخص می‌کند. تمرکز اصلی SRE روی ایجاد تعادل بین سرعت توسعه و پایداری سیستم است.

پایان عمر و واگذاری دارایی‌های فناوری اطلاعات (ITAD) یا Information Technology Asset Disposal به فرایند مدیریت و از رده خارج کردن تجهیزات فناوری اطلاعات (مانند سرورها، کامپیوترها، دستگاه‌های ذخیره‌سازی و سایر دستگاه‌های مرتبط) اشاره دارد که دیگر قابل استفاده یا نیازمند تعمیرات گسترده نیستند. این فرایند شامل مراحلی از جمله ارزیابی وضعیت دارایی‌ها، حذف داده‌ها به طور ایمن، و بازیافت یا فروش مجدد تجهیزات است. ITAD به سازمان‌ها کمک می‌کند تا اطمینان حاصل کنند که داده‌های حساس به درستی از بین رفته‌اند و هیچ تهدید امنیتی ایجاد نمی‌شود. در فرایند ITAD، بازیافت صحیح تجهیزات کهنه و از رده خارج، نه تنها به محافظت از محیط زیست کمک می‌کند بلکه می‌تواند منبعی برای درآمد اضافی نیز باشد، به ویژه اگر تجهیزات قابلیت استفاده مجدد یا فروش داشته باشند. همچنین، ITAD می‌تواند به رعایت مقررات امنیتی و حفاظت از اطلاعات سازمان‌ها کمک کند، زیرا فرآیندهای صحیح حذف اطلاعات می‌توانند از دسترسی غیرمجاز به داده‌های حساس جلوگیری کنند. این فرایند به ویژه برای سازمان‌هایی که در صنایع با مقررات شدید امنیتی فعالیت می‌کنند، مانند بخش‌های مالی یا بهداشت، اهمیت دارد.