SaaS (Software as a Service) یک مدل ارائه خدمات نرم‌افزاری است که در آن نرم‌افزارها به‌طور آنلاین از طریق اینترنت در دسترس کاربران قرار می‌گیرند و نیازی به نصب و نگهداری نرم‌افزار بر روی دستگاه‌های محلی نیست. در این مدل، ارائه‌دهنده خدمات (مانند Google, Microsoft, Salesforce) مسئولیت میزبانی، نگهداری، به‌روزرسانی و مدیریت نرم‌افزار را بر عهده دارد. SaaS به کاربران این امکان را می‌دهد که با استفاده از مرورگر وب به نرم‌افزارهای مختلف مانند ایمیل، برنامه‌های مالی، مدیریت پروژه، ابزارهای همکاری و دیگر برنامه‌ها دسترسی پیدا کنند. مزایای این مدل شامل کاهش هزینه‌های زیرساختی، دسترسی آسان از هر مکان و دستگاه، و به‌روزرسانی خودکار نرم‌افزارها بدون نیاز به دخالت کاربر است. این مدل به ویژه برای کسب‌وکارهایی که به دنبال مقیاس‌پذیری و انعطاف‌پذیری هستند، بسیار مناسب است.

STIG (Security Technical Implementation Guide) یک مجموعه دستورالعمل‌های امنیتی است که توسط وزارت دفاع ایالات متحده (DoD) برای پیکربندی و تأمین امنیت سیستم‌ها و نرم‌افزارها تهیه شده است. هدف از STIG این است که اطمینان حاصل شود که تمامی سیستم‌ها و تجهیزات فناوری اطلاعات در سازمان‌ها مطابق با استانداردهای امنیتی تعیین‌شده پیکربندی شده و از تهدیدات امنیتی محافظت می‌کنند. STIG به‌طور خاص برای سیستم‌های مختلف، مانند سیستم‌عامل‌ها، سرورها، برنامه‌های کاربردی، شبکه‌ها و دستگاه‌های ذخیره‌سازی داده، راهنمایی‌های امنیتی ارائه می‌دهد. این دستورالعمل‌ها شامل تنظیمات امنیتی خاص، مانند نحوه پیکربندی فایروال‌ها، رمزگذاری داده‌ها، کنترل‌های دسترسی، و نحوه به‌روزرسانی نرم‌افزارها برای مقابله با آسیب‌پذیری‌ها هستند. استفاده از STIG در سازمان‌ها به کاهش خطرات امنیتی و بهبود سطح امنیتی سیستم‌ها کمک می‌کند و به ویژه در محیط‌های دولتی و نظامی بسیار مهم است.

PII (Personally Identifiable Information) به هر نوع اطلاعاتی اطلاق می‌شود که می‌تواند به شناسایی یک فرد خاص منجر شود یا با استفاده از آن اطلاعات بتوان فردی را شناسایی کرد. این اطلاعات شامل موارد مختلفی می‌شود که ممکن است به‌تنهایی یا در ترکیب با سایر داده‌ها، هویت یک فرد را فاش کند. نمونه‌هایی از PII عبارتند از: نام کامل، شماره شناسایی ملی، آدرس منزل، شماره تلفن، آدرس ایمیل، اطلاعات حساب بانکی، تاریخ تولد، و داده‌های بیومتریک (مانند اثر انگشت یا شناسه صورت). حفاظت از PII بسیار مهم است، زیرا دسترسی غیرمجاز به این اطلاعات می‌تواند منجر به سرقت هویت، کلاهبرداری مالی یا نقض حریم خصوصی فرد شود. بسیاری از قوانین و مقررات، مانند قانون GDPR در اتحادیه اروپا و HIPAA در ایالات متحده، مسئولیت‌هایی را برای حفاظت از این اطلاعات بر عهده سازمان‌ها می‌گذارند.

UEM (Unified Endpoint Management) یک سیستم جامع برای مدیریت و نظارت بر تمامی دستگاه‌های متصل به شبکه سازمانی است. این سیستم به سازمان‌ها این امکان را می‌دهد که دستگاه‌های مختلف مانند رایانه‌ها، تلفن‌های همراه، تبلت‌ها، دستگاه‌های اینترنت اشیا (IoT) و حتی دستگاه‌های پوشیدنی را از یک پلتفرم واحد مدیریت کنند. UEM به‌ویژه برای محیط‌های کاری مدرن که از انواع مختلف دستگاه‌ها و سیستم‌عامل‌ها استفاده می‌کنند، طراحی شده است و به کمک آن می‌توان تمامی دستگاه‌ها را با سیاست‌ها و قوانین امنیتی یکسانی اداره کرد. هدف اصلی UEM ارتقاء امنیت، کارایی و یکپارچگی دستگاه‌ها در سازمان است. از جمله ویژگی‌های این سیستم می‌توان به قابلیت اعمال سیاست‌های امنیتی برای محافظت از داده‌ها، امکان به‌روزرسانی نرم‌افزارها و سیستم‌عامل‌ها، و نظارت مداوم بر سلامت دستگاه‌ها اشاره کرد. این سیستم کمک می‌کند تا سازمان‌ها بتوانند به راحتی دستگاه‌های مختلف را از یک پلتفرم واحد مدیریت کرده و مشکلات را در کوتاه‌ترین زمان شناسایی و حل کنند. UEM همچنین از نظر مدیریتی موجب کاهش پیچیدگی‌ها و هزینه‌های مربوط به IT در سازمان‌ها می‌شود.

HIPAA یا (Health Insurance Portability and Accountability Act) (قانون حمل‌ونقل و پاسخگویی بیمه سلامت) یک قانون فدرال ایالات متحده است که در سال 1996 تصویب شد و هدف اصلی آن حفاظت از اطلاعات سلامت افراد و بهبود کارایی سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی است. این قانون شامل دو بخش اصلی است: قواعد حفظ حریم خصوصی که بر حفاظت از اطلاعات پزشکی قابل شناسایی (PHI) تمرکز دارد، و قواعد امنیتی که الزامات امنیتی برای حفاظت از داده‌های دیجیتال را تعیین می‌کند. HIPAA سازمان‌ها را ملزم به اجرای سیاست‌ها، کنترل‌ها و فرآیندهایی برای محافظت از اطلاعات بیماران در برابر دسترسی‌های غیرمجاز، افشا یا سوءاستفاده می‌کند. این شامل رمزنگاری داده‌ها، آموزش کارکنان، و نظارت بر دسترسی به اطلاعات است.