نسخه اضطراری یا Degraded Mode به حالتی از عملکرد نرم‌افزار گفته می‌شود که در شرایط بحرانی یا اختلالات سیستم، نرم‌افزار به صورت محدود شده و با کارایی کمتر فعالیت می‌کند تا از توقف کامل سیستم جلوگیری شود. این حالت معمولاً زمانی فعال می‌شود که بخش‌هایی از نرم‌افزار یا زیرساخت دچار مشکل شده‌اند و هدف اصلی حفظ عملکرد حداقلی و ارائه سرویس پایه به کاربران است. در این وضعیت، برخی از قابلیت‌ها غیرفعال یا محدود شده و تمرکز روی اجرای عملیات حیاتی است. این به تیم‌های فنی فرصت می‌دهد تا بدون قطع کامل سرویس، زمان لازم برای عیب‌یابی و رفع مشکلات را به دست آورند. این روش به ویژه در سیستم‌های حیاتی مانند بانکداری، سلامت و خدمات اضطراری اهمیت بالایی دارد. طراحی مناسب Degraded Mode نیازمند شناخت دقیق اولویت‌ها و تحلیل تأثیر هر بخش نرم‌افزار بر عملکرد کل سیستم است. همچنین اطلاع‌رسانی به کاربران درباره محدودیت‌ها و وضعیت سرویس در این حالت از اهمیت زیادی برخوردار است.
