TOGAF (The Open Group Architecture Framework) یک چارچوب استاندارد برای توسعه و مدیریت معماری سازمانی (Enterprise Architecture) است که توسط گروه Open Group ارائه شده است. این چارچوب به سازمان‌ها کمک می‌کند تا فرآیندها، سیستم‌ها، و فناوری‌های خود را به صورت یکپارچه طراحی، اجرا و مدیریت کنند. TOGAF شامل یک متدولوژی به نام ADM (Architecture Development Method) است که مراحل کلیدی مانند برنامه‌ریزی، طراحی، پیاده‌سازی و مدیریت معماری را پوشش می‌دهد. این چارچوب به سازمان‌ها اجازه می‌دهد تا تغییرات را به صورت ساختارمند مدیریت کنند و بهره‌وری را افزایش دهند. TOGAF بر چهار حوزه اصلی تمرکز دارد: معماری کسب‌وکار، معماری اطلاعات، معماری اپلیکیشن و معماری فناوری. این چارچوب، مقیاس‌پذیری و انعطاف‌پذیری بالایی دارد و می‌توان آن را برای نیازهای خاص هر سازمان سفارشی کرد.

SecOps یا Cybersecurity Operations (امنیت و عملیات) رویکردی است که امنیت را به فرآیندهای عملیاتی IT ادغام می‌کند. هدف اصلی آن، کاهش مخاطرات امنیتی و پاسخ سریع به تهدیدات در حین حفظ عملکرد سیستم‌ها است. این رویکرد همکاری نزدیک بین تیم‌های امنیت و عملیات را تقویت می‌کند تا آسیب‌پذیری‌ها را شناسایی، ارزیابی و رفع کنند. از ابزارها و روش‌هایی مانند پایش مداوم، تحلیل رفتار کاربران، و مدیریت وقایع امنیتی استفاده می‌شود. SecOps بر پیشگیری از تهدیدات از طریق خودکارسازی فرآیندهای امنیتی و به‌روزرسانی‌های مداوم تمرکز دارد. این فرهنگ مشابه DevOps، بر شفافیت و پاسخ‌گویی سریع در سازمان تأکید دارد. نتیجه آن، بهبود امنیت سیستم‌ها و کاهش تأثیر حملات سایبری است.

مهندسی قابلیت اطمینان سایت (SRE) یا (Site Reliability Engineering) رویکردی است که توسط گوگل معرفی شد و ترکیبی از مهندسی نرم‌افزار و عملیات (Ops) است. هدف SRE افزایش قابلیت اطمینان، کارایی و مقیاس‌پذیری سیستم‌های نرم‌افزاری است. این رویکرد بر اساس خودکارسازی وظایف تکراری، مدیریت عملکرد سیستم‌ها، و کاهش زمان خرابی طراحی شده است. وظایف SRE شامل پایش، گزارش‌دهی، مدیریت حوادث، و بهینه‌سازی سیستم‌ها است. مهندسان SRE از ابزارهای برنامه‌نویسی برای خودکارسازی عملیات و کاهش مداخله انسانی استفاده می‌کنند. یکی از مفاهیم کلیدی SRE، تعیین SLA (توافق سطح خدمات)، SLO (اهداف سطح خدمات)، و SLI (شاخص‌های سطح خدمات) است که معیارهای عملکرد سیستم‌ها را مشخص می‌کند. تمرکز اصلی SRE روی ایجاد تعادل بین سرعت توسعه و پایداری سیستم است.

پایان عمر و واگذاری دارایی‌های فناوری اطلاعات (ITAD) یا Information Technology Asset Disposal به فرایند مدیریت و از رده خارج کردن تجهیزات فناوری اطلاعات (مانند سرورها، کامپیوترها، دستگاه‌های ذخیره‌سازی و سایر دستگاه‌های مرتبط) اشاره دارد که دیگر قابل استفاده یا نیازمند تعمیرات گسترده نیستند. این فرایند شامل مراحلی از جمله ارزیابی وضعیت دارایی‌ها، حذف داده‌ها به طور ایمن، و بازیافت یا فروش مجدد تجهیزات است. ITAD به سازمان‌ها کمک می‌کند تا اطمینان حاصل کنند که داده‌های حساس به درستی از بین رفته‌اند و هیچ تهدید امنیتی ایجاد نمی‌شود. در فرایند ITAD، بازیافت صحیح تجهیزات کهنه و از رده خارج، نه تنها به محافظت از محیط زیست کمک می‌کند بلکه می‌تواند منبعی برای درآمد اضافی نیز باشد، به ویژه اگر تجهیزات قابلیت استفاده مجدد یا فروش داشته باشند. همچنین، ITAD می‌تواند به رعایت مقررات امنیتی و حفاظت از اطلاعات سازمان‌ها کمک کند، زیرا فرآیندهای صحیح حذف اطلاعات می‌توانند از دسترسی غیرمجاز به داده‌های حساس جلوگیری کنند. این فرایند به ویژه برای سازمان‌هایی که در صنایع با مقررات شدید امنیتی فعالیت می‌کنند، مانند بخش‌های مالی یا بهداشت، اهمیت دارد.

از آنجایی که سازمان‌ها مشتاقند به سمت دیجیتالی شدن حرکت کنند و تجربیات استثنایی برای کارکنان و مشتریان خود ایجاد کنند، طبیعی است که هزینه‌های فناوری اطلاعات هر سال افزایش یابد، گاهی حتی به شکل تصاعدی. در آوریل ۲۰۲۴، گارتنر پیش‌بینی کرد که هزینه‌های جهانی فناوری اطلاعات در سال ۲۰۲۴ به رقم خیره‌کننده ۵.۰۶ تریلیون دلار خواهد رسید. درست خواندید، این عدد بزرگی است! اما وقتی به اجزای آن نگاه می‌کنیم، بینش‌های جالبی به دست می‌آید. تخمین زده می‌شود که ۱.۷ تریلیون دلار از این مبلغ صرف دستگاه‌ها و نرم‌افزارها شود (۶۸۸ میلیارد دلار برای دستگاه‌ها و ۱ تریلیون دلار برای نرم‌افزارها). اما سوال اینجاست: مدیران مالی، CIOها، و تیم‌های فناوری اطلاعات چگونه می‌توانند از بازگشت سرمایه مطمئن شوند؟ پاسخ در دو چیز نهفته است: احتیاط و مدیریت دارایی‌های فناوری اطلاعات (ITAM). در حالی که احتیاط به اصول و ارزش‌های سازمان بستگی دارد، یادگیری و اجرای ITAM به نسبت ساده‌تر است و ارزش افزوده چشمگیری به همراه دارد. بنابراین مدیریت دارایی فناوری اطلاعات چیست؟ مدیریت دارایی فناوری اطلاعات (ITAM) رویکردی سیستماتیک برای شناسایی، ردیابی، مدیریت، نگهداری، حسابداری و دفع دارایی‌های فناوری اطلاعات است که شامل سخت‌افزار، نرم‌افزار، سیستم‌ها، فرآیندها و افراد مرتبط می‌شود. این چرخه‌ی کامل از “گهواره تا گور” دارایی‌ها را پوشش می‌دهد. ITAM به‌عنوان بخشی از مدیریت خدمات فناوری اطلاعات (ITSM)، پاسخ‌های دقیقی به سؤالات حیاتی زیر ارائه می‌دهد: این دارایی‌ها شامل سخت‌افزار (ایستگاه‌های کاری، سرورها، روترها)، نرم‌افزار (سیستم‌عامل‌ها، اپلیکیشن‌ها، IaaS)، و زیرساخت‌های مجازی (ماشین‌های مجازی، کانتینرها) می‌شود که پایه عملیات دیجیتال سازمان هستند. انواع مختلف مدیریت دارایی فناوری اطلاعات طبقه‌بندی دارایی‌های فناوری اطلاعات به سه گروه اصلی تقسیم می‌شود: دارایی‌های سخت‌افزاری، دارایی‌های نرم‌افزاری، و دارایی‌های ابری. بر اساس این دسته‌بندی، ITAM نیز به سه بخش زیر طبقه‌بندی می‌شود: هر یک از این بخش‌ها به بهینه‌سازی بهره‌وری و هزینه‌های فناوری اطلاعات کمک می‌کنند. چرا مدیریت دارایی فناوری اطلاعات برای شرکت شما مهم است؟ در اینجا پنج سناریو آورده شده است که اهمیت مدیریت دارایی‌های فناوری اطلاعات (ITAM) را برجسته می‌کند: این سناریوها نشان‌دهنده عواقب ناشی از عدم اجرای ITAM در سازمان شما هستند.