تکنیک محاسبه زمان PERT در مدیریت مدیریت پروژه در دنیای امروز، به‌ویژه در حوزه فناوری اطلاعات، به هنری تبدیل شده است که نیازمند ابزارها و تکنیک‌های علمی مؤثر است. یکی از این ابزارها، تکنیک PERT (Program Evaluation and Review Technique) است که به‌عنوان یک روش تحلیلی و ساختاریافته برای برنامه‌ریزی و کنترل پروژه‌ها به کار می‌رود. PERT به مدیران پروژه این امکان را می‌دهد که زمان مورد نیاز برای انجام فعالیت‌ها را با دقت بیشتری تخمین بزنند و به‌طور مؤثری عدم‌قطعیت‌های مرتبط با زمان را مدیریت کنند. در چارچوب ITIL (Information Technology Infrastructure Library)، که چارچوبی جامع برای مدیریت خدمات فناوری اطلاعات است، PERT به‌عنوان ابزاری حیاتی در فرآیندهای مدیریت پروژه و بهبود مستمر شناخته می‌شود. با استفاده از PERT، سازمان‌ها می‌توانند به تجزیه و تحلیل دقیق‌تری از زمان‌های پروژه‌ها بپردازند، فعالیت‌های کلیدی را شناسایی کنند و بهبودهای مؤثری در کارایی و کیفیت خدمات خود اعمال نمایند. به‌این‌ترتیب، PERT نه‌تنها به مدیریت زمان پروژه کمک می‌کند، بلکه به تضمین موفقیت و رضایت ذینفعان نیز منجر می‌شود. مدانت در این مطلب مهم به بررسی جزئیات تکنیک PERT و نقش آن در بهبود فرآیندهای مدیریت پروژه در چارچوب ITIL می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه می‌توان از این روش برای افزایش کارایی و بهره‌وری در پروژه‌های فناوری اطلاعات استفاده کرد. مفهوم PERT (Program Evaluation and Review Technique) PERT (تکنیک ارزیابی و مرور برنامه) یک روش برنامه‌ریزی و مدیریت پروژه است که به‌ویژه در پروژه‌های پیچیده و با عدم‌قطعیت‌های بالا کاربرد دارد. هدف اصلی PERT، بهبود دقت زمان‌بندی پروژه و شناسایی فعالیت‌های بحرانی است که تأثیر مستقیم بر مدت زمان کل پروژه دارند. ویژگی‌های PERT:

مدیریت خدمات فناوری اطلاعات (MSP) به معنای ارائه و مدیریت خدمات فناوری اطلاعات توسط یک شرکت یا سازمان خارجی به شرکت‌های دیگر است. این خدمات می‌توانند شامل نظارت، مدیریت و پشتیبانی از زیرساخت‌های IT، شبکه‌ها، نرم‌افزارها و تجهیزات باشد. MSPها به شرکت‌ها کمک می‌کنند تا با استفاده از تخصص و منابع خود، کارایی و امنیت سیستم‌های فناوری اطلاعات را افزایش دهند و هزینه‌ها را کاهش دهند. MSP مخفف عبارت Managed Service Provider به معنای ارائه‌دهنده خدمات مدیریت‌شده است. این اصطلاح به شرکت‌هایی اشاره دارد که خدمات فناوری اطلاعات را به‌صورت مدیریت‌شده و معمولاً از راه دور ارائه می‌دهند. رفتن به سراغ یک مدیر خدمات فناوری اطلاعات (MSP) در زمان‌های خاص می‌تواند به بهبود کارایی و امنیت سازمان کمک کند. در زیر، زمان‌هایی که باید به MSP مراجعه کرد، ذکر شده است: زمان‌هایی که باید به MSP مراجعه کرد: در زمان‌های خاصی که سازمان شما نیاز به تخصص، امنیت و مدیریت مؤثر فناوری اطلاعات دارد، مراجعه به یک MSP می‌تواند به بهبود عملکرد و کاهش هزینه‌ها کمک کند. این تصمیم باید با توجه به نیازها و شرایط خاص سازمان گرفته شود. فقط باید حواستان باشد گرفتار دیوار بزرگ چین نشوید؛ از اشتباهات رایج در برون‌سپاری پرهیز کنید و چگونگی مدیریت تامین‌کنندگان خدمات فناوری اطلاعات را آموخته باشید.

ایجاد یکپارچه‌سازی مؤثر بین سیستم‌ها، نه تنها به بهبود کارایی و تسهیل جریان اطلاعات کمک می‌کند، بلکه می‌تواند نقش حیاتی در بهینه‌سازی فرآیندهای کسب‌وکار ایفا کند. در دنیای پرسرعت امروز، هر سازمانی نیاز به ابزاری دارد که بتواند به‌راحتی داده‌ها را از یک سیستم به سیستم دیگر منتقل کند. در این راستا، دو تکنیک محبوب و کارآمد، یعنی وب‌هوک‌ها و APIها، به‌عنوان پل‌هایی برای اتصال سیستم‌های مختلف، مورد استفاده قرار می‌گیرند. اما کدامیک از این ابزارها مناسب‌تر است؟ آیا وب‌هوک‌ها به‌خاطر سرعت و خودکار بودنشان برتری دارند یا APIها با قابلیت‌های گسترده‌تر و کنترل بیشتر، گزینه بهتری برای یکپارچه‌سازی هستند؟ در این مقاله، به بررسی ویژگی‌ها و مزایای هر یک خواهیم پرداخت تا به شما کمک کنیم انتخابی هوشمندانه در مسیر یکپارچه‌سازی سیستم‌های خود داشته باشید. بطور پیش‌فرض تفاوت Connections، Webhook و API در نحوه ارتباط و یکپارچه‌سازی سیستم‌هایی مانند Jira و ServiceDesk Plus در نظر گرفتیم تا دید بهتری داشته باشید: 1. Connections (اتصالات): 2. Webhook (وب‌هوک): 3. API (رابط برنامه‌نویسی کاربردی):

در دنیای امروز، انتخاب بین سازمان فرد محور و فرآیند محور، چالشی بزرگ برای مدیران و کارشناسان IT است. سازمان فرد محور بر توانایی‌ها، خلاقیت و انگیزه‌های فردی اعضای تیم تأکید دارد. این رویکرد باعث می‌شود تا نوآوری و پاسخگویی به نیازهای مشتریان افزایش یابد. در مقابل، سازمان فرآیند محور بر روی بهینه‌سازی و کارآمدی فرآیندها متمرکز است. این رویکرد باعث می‌شود تا ریسک‌ها کاهش یابند و نتایج قابل پیش‌بینی‌تر باشند. ارتباط این دو رویکرد با ITIL (کتابخانه زیرساخت فناوری اطلاعات) به‌وضوح قابل مشاهده است. ITIL به‌عنوان یک چارچوب برای مدیریت خدمات IT، تلاش می‌کند تا بهترین شیوه‌ها را در زمینه مدیریت فرآیندها و خدمات ارائه دهد. این رویکرد می‌تواند به سازمان‌ها کمک کند تا به تعادل بین دو رویکرد فرد محور و فرآیند محور دست یابند و از هر دو مزیت بهره‌مند شوند. در نهایت، سازمان‌ها باید با در نظر گرفتن نیازهای خاص خود، به انتخاب مناسب بین این دو رویکرد پرداخته و با استفاده از ITIL به بهبود عملکرد و رضایت مشتریان خود بپردازند. جدول مقایسه سازمان فرد محور و فرآیند محور ویژگی سازمان فرد محور سازمان فرآیند محور تمرکز افراد و خلاقیت آن‌ها فرآیندها و بهینه‌سازی آن‌ها نوآوری تشویق به نوآوری و خلاقیت نوآوری در قالب بهبود فرآیندها سازگاری با تغییرات سریع‌تر به تغییرات واکنش نشان می‌دهد تغییرات ممکن است نیاز به اصلاح فرآیندها داشته باشد ارتباطات ارتباطات غیررسمی و انعطاف‌پذیر ارتباطات رسمی و تعریف‌شده کاهش ریسک وابسته به توانایی‌های فردی کاهش ریسک از طریق مستندات و استانداردها رضایت مشتری توجه به نیازهای مشتری به‌صورت شخصی تمرکز بر بهبود تجربه مشتری از طریق فرآیندها مدیریت زمان ممکن است زمان‌بندی و اولویت‌بندی دشوار باشد زمان‌بندی و اولویت‌بندی در فرآیندها مشخص است تحلیل و ارزیابی ارزیابی بر اساس عملکرد فردی ارزیابی بر اساس عملکرد فرآیندها فرآیندمحور بودن در سازمان‌ها می‌تواند مزایای متعددی به همراه داشته باشد. در زیر به برخی از این مزایا اشاره می‌شود: چالش‌های سازمان فرد محور و فرآیند محور ویژگی چالش‌های سازمان فرد محور چالش‌های سازمان فرآیند محور مدیریت منابع انسانی وابستگی به عملکرد فردی و توانایی‌های کارکنان نیاز به آموزش مداوم و تخصصی برای تمامی کارکنان نظم و ساختار کمبود نظم و ساختار مشخص در کارها سختی در پیاده‌سازی و حفظ استانداردها نوآوری و خلاقیت ممکن است نوآوری محدود به چند فرد خاص باشد خلاقیت ممکن است تحت تأثیر قوانین و فرآیندهای سخت قرار گیرد قابلیت سازگاری ممکن است به تغییرات سریع واکنش نشان ندهند نیاز به زمان برای به‌روزرسانی و تغییر فرآیندها توزیع وظایف ممکن است وظایف به‌درستی تقسیم نشوند تعریف دقیق وظایف ممکن است موجب بروز مشکلات در انعطاف‌پذیری شود ارتباطات ارتباطات غیررسمی ممکن است اطلاعات را مخدوش کند ارتباطات رسمی می‌تواند زمان‌بر و پیچیده باشد مدیریت ریسک ریسک‌های ناشی از عملکرد فردی ممکن است زیاد باشد ریسک‌های ناشی از نقص در فرآیندهای استاندارد مدیریت تغییرات تغییرات ممکن است به دلیل وابستگی به افراد دشوار باشند مقاومت در برابر تغییرات ممکن است از جانب کارکنان بروز کند توسعه فرهنگ سازمانی توسعه فرهنگ همکاری ممکن است دشوار باشد ممکن است کارکنان به فرآیندها وابسته شوند و از خلاقیت دور شوند رضایت مشتری رضایت مشتری به عملکرد فردی بستگی دارد ممکن است خدمات به دلیل تمرکز بر فرآیندها سرد و بی‌روح به نظر برسد این جدول چالش‌های مرتبط با هر دو رویکرد را نشان می‌دهد و تأکید می‌کند که هر رویکرد، در کنار مزایای خود، با چالش‌هایی نیز مواجه است که باید به‌طور مؤثر مدیریت شوند.

در دنیای امروز، مدیریت دارایی‌ها به یک هنر و علم تبدیل شده. با رشد سریع فناوری و تغییرات مداوم در بازار، سازمان‌ها نیازمند استراتژی‌های هوشمندانه‌ای هستند که بتوانند دارایی‌های خود را به بهترین نحو مدیریت کنند. تعیین مالکیت دارایی‌های فناوری اطلاعات و روابط آن در بخش مدیریت دارایی چیزی است که اگر به درستی انجام شود ارزش چشمگیری را رقم می‌زند… در چارچوب مدیریت دارایی‌ها (Asset Management) و مدیریت روابط (Relationship Management) طبق ITIL، نیاز به مشخص کردن هر دو مورد “مالک دارایی” و “استفاده‌کننده” وجود دارد، ولی هر کدام به جنبه‌های متفاوتی از مدیریت متمرکز می‌شوند: 1. مدیریت دارایی‌ها (Asset Management):    – در این بخش، “مالک دارایی” بسیار اهمیت دارد. باید مشخص شود که چه کسی یا چه واحدی در سازمان مالک قانونی و مسئولیت‌دار دارایی است. این به شما کمک می‌کند تا فرآیندهای مدیریت، نگهداری، به‌روزرسانی و کنترل دارایی‌ها را به درستی انجام دهید. دانستن مالک به سازمان امکان می‌دهد که مسئولیت‌های مالی، تعمیرات، جایگزینی و سایر تصمیمات مرتبط با دارایی را پیگیری کند. 2. مدیریت روابط (Relationship Management):    – در این بخش، تمرکز بیشتر بر “used by” است. باید مشخص شود که چه کسی یا چه بخشی از سازمان از دارایی استفاده می‌کند. این کمک می‌کند تا ارتباط بین خدمات فناوری اطلاعات و کاربران آن خدمات بهتر درک شود و اطمینان حاصل شود که استفاده‌کنندگان به درستی از دارایی‌ها بهره می‌برند. همچنین این اطلاعات برای مدیریت تجربه کاربری و بهینه‌سازی فرآیندهای پشتیبانی بسیار مفید است. در نتیجه، در مدیریت دارایی‌ها بیشتر تمرکز بر مالک دارایی است و در مدیریت روابط بر استفاده‌کنندگان (used by). هر دو جنبه برای مدیریت موثر دارایی‌های فناوری اطلاعات و پشتیبانی از خدمات ضروری هستند. تعیین مالکیت دارایی تفاوت بین کاربر و مالک یک دارایی (مانند کامپیوتر) به نقش‌ها و مسئولیت‌های هر یک برمی‌گردد. در زیر این تفاوت‌ها به‌طور خلاصه توضیح داده شده است: مفهوم کاربر استفاده کننده یا Used By مالک یا Owner تعریف شخصی که از دارایی (مانند کامپیوتر) استفاده می‌کند. شخص یا گروهی که مسئولیت کلی دارایی را بر عهده دارد. نقش استفاده روزمره از دارایی و بهره‌برداری از آن. مدیریت، نگهداری و تصمیم‌گیری در مورد دارایی. مسئولیت‌ها – استفاده صحیح از دارایی.– گزارش مشکلات یا خطاها. – تعیین نیازمندی‌ها و الزامات.– نظارت بر عملکرد و امنیت.– برنامه‌ریزی برای به‌روزرسانی‌ها و تعمیرات. اختیارات ممکن است محدود به استفاده از نرم‌افزارها و تنظیمات باشد. حق تصمیم‌گیری در مورد تغییرات، خریدها و مدیریت کلی دارایی. مالکیت قانونی کاربر می‌تواند مالکیت قانونی نداشته باشد، به‌ویژه در سازمان‌ها. مالکیت قانونی و حقوق رسمی بر روی دارایی.