این جمله را لابد شنیده‌اید: آه! خطر بزرگی از سر گذشت! امیدواریم دیگر تکرار نشود! در یک دهه گذشته، ما هزاران رخداد را مدیریت کرده‌ایم. به عنوان یک شرکت خودساخته، با رخدادهای کم‌اهمیتی روبه‌رو شدیم که به تکنسین‌های کمی نیاز داشتند، اما همچنان نیازمند یک چارچوب قوی برای مدیریت رخدادها (IM) بودند. در گذشته، بسیاری از مشکلات را به‌صورت فردی حل می‌کردیم، اما با گسترش زیرساخت‌های IT، با رخدادهای پیچیده‌تری مواجه شدیم که ما را مجبور به ارتقای فرآیند مدیریت رخداد کرد. به‌سرعت دریافتیم که هیچ فرایند یکتایی برای مدیریت تمام رخدادهای سازمان وجود ندارد. بنابراین، موثرترین چارچوب‌ها را انتخاب کرده و بر اساس میزان تأثیر و عملیات تجاری خود، مراحل آن‌ها را تغییر دادیم، ترکیب کردیم یا حذف نمودیم. نتیجه؟ ما از چارچوب‌های استاندارد صنعت فراتر رفته‌ایم. چارچوب‌های مدیریت رخداد ما بر اساس شدت و تأثیر هر رخداد بر عملیات کسب‌وکار طبقه‌بندی شده‌اند. چارچوب‌های مدیریت رخداد چارچوب تأثیر سناریوها Sprint دسکتاپ رخدادهای جزئی که بر یک کاربر تأثیر می‌گذارند سرعت اینترنت پایین، تنظیم مجدد رمز عبور Big Bang رخدادهای با فوریت بالا که یک سرویس حیاتی را تحت تأثیر قرار می‌دهند قطعی شبکه، از کار افتادن یک نرم‌افزار حیاتی CyberSec (بحران‌های امنیتی) رخدادهای بحرانی که تأثیر شدیدی بر درآمد و اعتبار دارند حملات سایبری، بدافزار، تهدیدات داخلی مدیریت رخدادها یک راه‌حل یکسان برای همه ندارد. هر سازمانی باید رویکردی متناسب با مدل کسب‌وکار، زیرساخت و منابع خود انتخاب کند. اصول ما در مدیریت رخدادها ✔ پیشگیرانه باشید، نه واکنشی: با نظارت مستمر، مشکلات را پیش از تبدیل شدن به رخداد شناسایی کنید.✔ ارتباط شفاف داشته باشید: کاربران را از روند حل مشکل آگاه نگه دارید.✔ همکاری تیمی را بهبود دهید: تیم‌های توزیع‌شده ما از ابزارهای ارتباطی برای هماهنگی سریع استفاده می‌کنند.✔ به سرعت بهبود یابید: شناسایی و حل رخداد در کمترین زمان، اولویت ماست.✔ درس بگیرید و پیشرفت کنید: مستندسازی اشتباهات گذشته، مانع تکرار آن‌ها می‌شود. ابزارهای ما در مدیریت رخداد 🔹 مدیریت رخداد دسکتاپ: ServiceDesk Plus Cloud🔹 تنظیم مجدد رمز عبور: ADSelfServicePlus🔹 مدیریت رمزهای عبور: Password Manager Pro🔹 مدیریت دستگاه‌های انتهایی: Endpoint Central🔹 پایش دسترسی‌ها: Site24x7🔹 برنامه Bug Bounty: گزارش آسیب‌پذیری‌ها توسط افراد و کارمندان🔹 مستندسازی: Zoho Docs🔹 چت و همکاری تیمی: Zoho Cliq و Zoho Connect مرکز فرماندهی مدیریت رخداد (IMCC) مرکز IMCC اتاقی بزرگ با صفحه‌نمایش‌های عظیم مانند ناسا است که دید جامعی بر شاخص‌های نظارتی ارائه می‌دهد. این مرکز میزبان سه تیم کلیدی است: 🔸 مرکز عملیات شبکه (NOC)🔸 تیم امنیت سایبری (Zorro)🔸 تیم مدیریت سیستم‌های مرکزی در نهایت، مدیریت رخداد فقط درباره حل مشکلات نیست، بلکه درباره ایجاد یک سیستم پویا برای پیشگیری و واکنش سریع است.

ساعت ۳ نصف‌شب است و یک اتفاق مهلک رخ داده که حجم تماس‌های گاه و بیگاه را روانه‌ی مدیر فناوری اطلاعات که در خواب ناز است کرده. مدیری که در یک شب عادی، خیال می‌کند همه چیز طبق روال پیش می‌رود و ناگهان یک حمله سایبری یا حادثه‌ای که انتظارش را نداشته، مرکز داده‌‌ی سازمانی که در آن ایفای نقش می‌کند را فلج کرده. مشتریان شما دیگر نمی‌توانند به حساب‌هایشان دسترسی پیدا کنند، تراکنش‌ها متوقف می‌شود، و دنیا به کام سقوط می‌رود. اما نه! برای شما این پایان کار نیست. چرا؟ چون شما یک Hot Site دارید؛ یک سایت پشتیبان که همیشه آماده است و در کمتر از چند دقیقه از نظر عملیاتی وارد عمل می‌شود. بدون هیچ توقفی، مشتریان شما همچنان خدمات دریافت می‌کنند و کسب‌وکار شما به کار خود ادامه می‌دهد. اما چطور چنین سیستمی با هزینه‌ و پیچیدگی‌هایش، می‌تواند تضمین‌ کننده‌ی بقای شما در دنیای بدون توقف باشد؟ بیا با مدانت این را کشف کنیم! اصطلاح Hot Site در مدیریت فناوری اطلاعات و برنامه‌ریزی تداوم کسب‌وکار (BCP) به سایتی اشاره دارد که به‌عنوان یک مرکز پشتیبان کاملاً عملیاتی برای سیستم‌ها و داده‌های سازمان استفاده می‌شود. در صورت وقوع حادثه‌ای مانند خرابی مرکز داده اصلی، حمله سایبری یا بلایای طبیعی، Hot Site به سازمان اجازه می‌دهد بلافاصله به عملیات عادی بازگردد. ویژگی‌های یک Hot Site: کاربردها: این مفهوم بخشی از استراتژی مدیریت بحران و تداوم کسب‌وکار است تا سازمان‌ها را در برابر حوادث ناگهانی مقاوم‌تر کند. اما فقط Hot Site نیست ما مفاهیم دیگری چون Cold Site و Warm Site نیز داریم: مقایسه Hot Site، Warm Site و Cold Site ویژگی‌ها Hot Site (سایت داغ) Warm Site (سایت گرم) Cold Site (سایت سرد) سطح آمادگی کاملاً عملیاتی و آماده استفاده دارای زیرساخت‌های اولیه، اما نیاز به تنظیمات دارد فقط فضای فیزیکی، بدون سخت‌افزار و نرم‌افزار زمان بازیابی (RTO) بسیار سریع (چند دقیقه تا چند ساعت) متوسط (چند ساعت تا چند روز) طولانی (چند روز تا چند هفته) داده‌های پشتیبان به‌صورت لحظه‌ای یا نزدیک به لحظه همگام‌سازی می‌شود داده‌ها به‌صورت دوره‌ای به‌روزرسانی می‌شوند بدون داده‌های ذخیره‌شده هزینه نگهداری بسیار بالا متوسط پایین زیرساخت‌های فناوری دارای سرورها، نرم‌افزارها، ارتباطات شبکه و امنیت کامل برخی از تجهیزات و نرم‌افزارهای موردنیاز را دارد فاقد تجهیزات و نرم‌افزارها میزان وابستگی به پشتیبانی فنی کم (زیرا همه‌چیز آماده است) متوسط (نیاز به پیکربندی و هماهنگی) زیاد (باید از صفر راه‌اندازی شود) مناسب برای سازمان‌های حیاتی مانند بانک‌ها، بیمارستان‌ها، نهادهای دولتی کسب‌وکارهایی که می‌توانند وقفه کوتاه‌مدت را تحمل کنند شرکت‌هایی با نیازهای پایین و بودجه محدود یطور خلاصه‌وار: مقایسه سناریوهای واقعی و راهکارهای پیشنهادی برای Hot Site، Warm Site و Cold Site نوع سایت سناریوی واقعی راهکار پیشنهادی 🔴 Hot Site (سایت داغ) یک بانک بین‌المللی با تراکنش‌های مالی لحظه‌ای، اگر مرکز داده اصلی دچار حمله سایبری شود، فوراً به سایت داغ در شهر دیگری سوئیچ می‌کند و بدون هیچ اختلالی، مشتریان همچنان می‌توانند برداشت و واریز انجام دهند. استفاده از معماری Active-Active برای همگام‌سازی بلادرنگ داده‌ها و زیرساخت شبکه گسترده (WAN) برای انتقال سریع عملیات. 🟠 Warm Site (سایت گرم) یک شرکت مخابراتی که مرکز تماس آن دچار آتش‌سوزی شده است. این شرکت یک سایت گرم دارد که سرورها و نرم‌افزارهای پایه را در اختیار دارد اما نیاز به چند ساعت تنظیمات برای بازگشت کامل به عملیات دارد. تماس‌ها برای چند ساعت مختل می‌شوند اما به‌سرعت بازیابی می‌شوند. پیکربندی سرورها و نرم‌افزارها به‌صورت دوره‌ای، استفاده از بکاپ‌های منظم و تیم فنی آماده برای بازیابی سریع سرویس. 🟢 Cold Site (سایت سرد) یک استارتاپ فناوری که سرورهای آن در یک مرکز داده از کار افتاده است. این شرکت یک سایت سرد اجاره کرده، اما هیچ‌گونه تجهیزات یا داده‌ای از قبل مستقر نشده است. تیم IT […]

یک کارمند کینه به دل گرفته، یک حمله سایبری، یک خرابی سخت‌افزار یا حتی یک اتفاق پیش‌بینی نشده نظیر جنگ و سیل و زلزله می‌تواند در یک لحظه همه‌چیز را از بین ببرد. این شاید بزرگترین نقطه‌ی عطف نگرانی مدیران فناوری اطلاعات است. در چنین شرایطی، تنها چیزی که بین یک سازمان و نابودی کامل فاصله می‌اندازد، برنامه‌ریزی بازیابی از فاجعه (DRP) است. آیا برای چنین روزهای سختی برنامه‌ای داریم؟ آیا می‌توانیم بدون از دست دادن مشتریان، اعتبار و سرمایه، دوباره روی پای خود بایستیم؟ پاسخ این پرسش‌ها در DRP نهفته است؛ سپری که سازمان را از سقوط نجات می‌دهد. برنامه‌ریزی بازیابی از فاجعه (DRP)؛ برنامه‌ریزی بازیابی از فاجعه (Disaster Recovery Planning – DRP) یکی از اصول اساسی مدیریت فناوری اطلاعات است که به سازمان‌ها کمک می‌کند تا در صورت وقوع بحران، عملکرد خود را حفظ کرده و داده‌های حیاتی را بازیابی کنند. DRP نه‌تنها در برابر بلایای طبیعی بلکه در برابر حملات سایبری، خرابی‌های سخت‌افزاری و خطاهای انسانی نیز نقش حیاتی دارد. اجزای کلیدی DRP مزایای DRP جدول سناریوهای واقعی و راهکارهای پیشنهادی در DRP سناریو توضیح مشکل راهکار پیشنهادی حمله باج‌افزار (Ransomware Attack) تمام داده‌های سازمان رمزگذاری شده و هکرها درخواست باج کرده‌اند. – استفاده از نسخه‌های پشتیبان به‌روز برای بازیابی داده‌ها. – جداسازی سیستم‌های آلوده از شبکه برای جلوگیری از گسترش حمله. – اجرای پروتکل‌های امنیتی مانند احراز هویت چندعاملی و آموزش کارمندان. خرابی سرور اصلی سرور اصلی سازمان دچار نقص سخت‌افزاری شده و سیستم‌های حیاتی از دسترس خارج شده‌اند. – استفاده از سرورهای پشتیبان (Failover) برای ادامه فعالیت. – پیاده‌سازی سیستم‌های مبتنی بر رایانش ابری (Cloud Computing). – نگهداری از قطعات یدکی و زیرساخت‌های جایگزین. قطع برق طولانی‌مدت یک قطعی برق گسترده باعث از کار افتادن سیستم‌ها شده است. – استفاده از ژنراتورهای اضطراری برای تأمین برق موقت. – ذخیره‌سازی داده‌ها روی مراکز داده مستقر در نقاط مختلف جغرافیایی. – اجرای سیاست Hot Site برای انتقال سریع عملیات به مکانی دیگر. حمله سایبری به وب‌سایت سازمان حملات DDoS باعث از دسترس خارج شدن وب‌سایت و خدمات آنلاین شده است. – استفاده از CDN و سرویس‌های امنیتی برای کاهش تأثیر حمله. – مانیتورینگ مداوم ترافیک و شناسایی فعالیت‌های مشکوک. – افزایش ظرفیت سرورها و توزیع بار پردازشی. آتش‌سوزی در مرکز داده یک آتش‌سوزی فیزیکی باعث تخریب سرورها و تجهیزات شده است. – ایجاد مراکز داده موازی در نقاط جغرافیایی مختلف. – استفاده از تجهیزات ضدحریق و سیستم‌های هشدار سریع. – تعریف برنامه بازیابی اضطراری برای انتقال سریع اطلاعات. اخراج نیروی ناراضی یکی از کارکنان ناراضی سازمان پس از اخراج، اقدام به حذف اطلاعات یا انتشار داده‌های حساس کرده است. – محدود کردن دسترسی کارکنان به داده‌های حیاتی قبل از اعلام اخراج. – حذف فوری دسترسی‌های کارمند از تمامی سیستم‌ها پس از قطع همکاری. – نظارت بر رفتارهای مشکوک کارکنان ناراضی قبل از خروج از سازمان. – استفاده از سیاست‌های امنیتی مانند Zero Trust برای کنترل دسترسی‌ها. این یعنی: هر سازمان بسته به نوع فعالیت و سطح ریسک، باید سناریوهای اختصاصی خود را شناسایی و برای آن‌ها راهکارهای مناسب تدوین کند. پس فراموش نکنید DRP یک سرمایه‌گذاری ضروری برای سازمان‌هاست که در شرایط بحرانی به بقای آن‌ها کمک می‌کند. بدون یک برنامه جامع بازیابی از فاجعه، هر کسب‌وکار در معرض خطرات جبران‌ناپذیری قرار می‌گیرد. بدون یک برنامه DRP کارآمد، سازمان‌ها در برابر حوادث آسیب‌پذیر خواهند بود و ممکن است دچار از دست رفتن اطلاعات، کاهش بهره‌وری، و زیان‌های مالی سنگین شوند.

مدیر فناوری اطلاعات چوب سه سر طلاست! او در میانه‌ی یک مثلث گرفتار شده که اگر تمهیدی برایش نیاندیشد دچار فرسودگی خواهد شد. او چه بخواهد چه نخواهد همیشه در خط مقدم است، اما نه برای تقدیر، بلکه برای گلایه! وقتی سیستم‌ها درست کار می‌کنند، کسی به او توجهی ندارد، اما به‌محض اینکه یک مشکل پیش بیاید، همه نگاه‌ها به سمت او می‌چرخد. کاربران ناراضی‌اند، مدیران ارشد توقعات بالا دارند، و منابع همیشه محدود است. در عصری که همه‌چیز رفته روی زیرساخت‌های فناوری و بخش اعظم هر کسب و کاری ارتباط مستقیم به فناوری اطلاعات دارد شرایط برای این نقش بسیار خطیر است؛ و از آنجایی که او نقشی در وضعیت مالی کارشناسانش ندارد اگر به آنان سخت بگیرد از سازمان خواهند رفت اگر شُل بگیرد باید مدام پاسخگوی انتقادات تند مدیریت ارشد باشد. در این میان، او باید بین خواسته‌های متضاد تعادل برقرار کند، مشکلات را قبل از وقوع پیش‌بینی کند و در برابر تغییرات مقاومت کاربران را مدیریت کند. اما آیا راهی برای رهایی از این فشار بی‌پایان وجود دارد؟ بله، و در ادامه به آن می‌پردازیم. مدیران فناوری اطلاعات (IT) معمولاً مورد انتقاد یا فشار قرار می‌گیرند به چند دلیل: خلاصه اینکه، مدیر فناوری اطلاعات بیشتر مواقع وقتی دیده می‌شود که مشکلی پیش آمده، و این باعث می‌شود همیشه در تیررس انتقاد باشد! راهکارهای برون‌رفت از فشارهای مدیر فناوری اطلاعات چالش راهکار پیشنهادی توضیحات انتظارات نامحدود از منابع محدود شفاف‌سازی بودجه و منابع ارائه گزارش‌های منظم از محدودیت‌های مالی و انسانی به مدیریت ارشد برای تعدیل انتظارات. شفاف نبودن کارهای پشت صحنه مستندسازی و اطلاع‌رسانی تهیه گزارش‌های ماهانه از اقدامات IT و برگزاری جلسات کوتاه برای توضیح فعالیت‌های انجام‌شده. گرفتار شدن بین کاربران و مدیریت ارشد ایجاد یک سیستم تیکتینگ و SLA پیاده‌سازی سیستم درخواست‌های IT با زمان‌بندی مشخص برای پاسخ‌گویی به نیازهای کاربران و مدیریت. مشکلات پیش‌بینی‌نشده تدوین سناریوهای بحران و پشتیبان‌گیری ایجاد برنامه بازیابی از بحران (DRP) و تمرین دوره‌ای برای افزایش آمادگی. نارضایتی از تغییرات آموزش و فرهنگ‌سازی برگزاری جلسات آموزشی و توجیهی برای کاربران قبل از اعمال تغییرات در سیستم‌ها. این راهکارها می‌توانند به کاهش فشارها بر مدیر IT کمک کنند و ارتباط مؤثرتری بین تیم فناوری اطلاعات، کاربران و مدیریت ارشد ایجاد کنند. مثلث کاربران، مدیران ارشد و کارشناسان فناوری اطلاعات مدیر فناوری اطلاعات در میانه یک مثلث قرار دارد که سه ضلع آن را کاربران، مدیران ارشد و کارشناسان IT تشکیل می‌دهند. چالش اصلی او، مدیریت خواسته‌های این سه گروه است که اغلب با یکدیگر در تضادند: 1️⃣ کاربران: انتظار دارند که سیستم همیشه سریع، بدون خطا و متناسب با نیازهایشان باشد. اما درک محدودی از پیچیدگی‌های فناوری دارند و معمولاً از تغییرات جدید استقبال نمی‌کنند. 2️⃣ مدیران ارشد: به دنبال کاهش هزینه، افزایش بهره‌وری و امنیت بالا هستند. از IT انتظار دارند که همزمان نوآور باشد و بدون افزایش بودجه، مشکلات را حل کند. 3️⃣ کارشناسان IT: درگیر مسائل معیشتی، حقوق، مشکلات فنی، به‌روزرسانی‌ها و امنیت سیستم‌ها هستند. گاهی با درخواست‌های کاربران یا تصمیمات مدیریت که از نظر فنی غیرمنطقی است، دچار چالش می‌شوند. اگر به‌عنوان مدیر فناوری اطلاعات نقشی در تعیین یا افزایش حقوق کارشناسان ندارید، باید از دیگر ابزارها برای افزایش انگیزه و رضایت تیم استفاده کنید.حمایت از رشد حرفه‌ای، فراهم آوردن فرصت‌های آموزش و ارتقای مهارت، ایجاد محیط کاری مثبت و ارائه بازخوردهای سازنده می‌تواند به همان اندازه در انگیزش و حفظ نیروهای متخصص مؤثر باشد. ✨ راهکار مدیر فناوری اطلاعات: ایجاد تعادل بین این سه ضلع با شفاف‌سازی انتظارات، مستندسازی، استفاده از سیستم تیکتینگ و برگزاری جلسات آموزشی. در غیر این صورت، این مثلث به یک معضل دائمی تبدیل خواهد شد! این فقط سه ضلع ماجراست اگر پیمانکاران و وندورها و مشتریان را به چالش‌های مدیر […]

خلق ارزش، فراتر از یک مفهوم ساده اقتصادی است؛ این فرآیند به نحوه تعامل و هم‌افزایی بین ارائه‌دهنده خدمت و مشتری بستگی دارد. وقتی از «ارزش» صحبت می‌کنیم، به چیزی بیشتر از صرفاً هزینه یا درآمد اشاره داریم. ارزش واقعی از ترکیب سه عنصر کلیدی حاصل می‌شود: #نتایج، #هزینه‌ها و #ریسک‌ها. این سه رکن در کنار هم، نه تنها تعیین‌کننده کیفیت خدمات هستند، بلکه نشان‌دهنده عمق ارتباط میان انتظارات مشتری و منابع مصرفی نیز می‌باشند. در این مطلب مدانت، به تحلیل دقیق و جامع این سه مؤلفه خواهیم پرداخت تا نشان دهیم چگونه یک توازن درست بین آن‌ها می‌تواند به خلق ارزش واقعی برای هر دو طرف، ارائه‌دهنده و مصرف‌کننده، منجر شود.مفهوم خلق ارزش در خدمات از طریق یک مثلث ساده شامل #نتیجه، #هزینه‌ها و #ریسک‌ها قابل توضیح است. به عنوان ارائه‌دهنده خدمات، شما به مشتریان کمک می‌کنید تا به نتایج مطلوب دست یابند، اما این نتایج تحت تأثیر هزینه‌ها و ریسک‌ها قرار دارند. از طرف دیگر، به عنوان مشتری، شما انتظار دارید که خدمت یا محصول خریداری شده شما به نتیجه مطلوبی منتهی شود، اما این امر به منابع نیاز دارد که برای ارائه‌دهنده به معنای هزینه است. در نهایت، این هزینه‌ها باید معقول و ریسک‌ها مدیریت شده باشند تا ارزش واقعی برای مشتری خلق شود. ایجاد #ارزش ازطریق سه عنصر کلیدی هدایت می‌شود:#نتایج (Outcomes)، #هزینه_ها (Costs)، و #ریسک‌ها (Risks).بعنوان یک ارائه‌دهنده خدمات، شما خروجی‌هایی تولید می‌کنید که به مشتریان کمک می‌کنند به نتایج مشخصی دست یابند. با اینحال، این نتایج می‌توانند تحت تأثیر هزینه‌ها و ریسک‌ها قرار بگیرند. و ازطرفی بعنوان یک مشتری، زمانی که شما یک خدمت یا محصول خریداری می‌کنید، انتظار دارید که به نتیجه وعده‌داده شده دست یابید. این دستیابی به #نتیجه مطلوب، ارزش را برای مشتری ایجاد می‌کند. اما تحقق این نتایج به منابعی نیاز دارد که برای ارائه‌دهنده خدمات، به معنای #هزینه است. بنابراین، ارائه‌دهندگان خدمات باید به مشتریان کمک کنند تا به نتایج مطلوب خود برسند. این هزینه‌ها باید معقول باشند و ریسک‌های مرتبط با آن‌ها نباید بر دوش مشتری باشد، بلکه باید توسط سازمانی که خدمات را ارائه می‌دهد، مدیریت شود.به این می‌گویند خلق ارزش! سناریو واقعی فرض کنید شما یک شرکت مشاوره کسب‌وکار دارید. هدف شما این است که به شرکت‌ها کمک کنید تا عملکرد مالی خود را بهبود بخشند و در بازار رقابتی موفق‌تر شوند. این چیزی است که شما به مشتری وعده می‌دهید: دستیابی به #نتیجه مطلوب، یعنی بهبود عملکرد مالی. اما برای دستیابی به این نتایج، شما باید منابع خاصی را مصرف کنید، مثل زمان مشاوران متخصص، نرم‌افزارهای تحلیلی یا حتی هزینه‌های آموزشی برای کارکنان شرکت‌ها. این‌ها همان #هزینه‌ها هستند. علاوه بر این، هرگونه تغییر در ساختار سازمانی یا استراتژی‌های مالی ممکن است با ریسک‌هایی همراه باشد: مثل احتمال نارضایتی کارکنان، مشکلات اجرایی در پی تغییرات یا حتی شکست در دستیابی به اهداف مالی. این‌ها همان #ریسک‌ها هستند. برای ایجاد ارزش واقعی، شما باید به مشتریان کمک کنید که به نتیجه مطلوب برسند، در حالی که هزینه‌ها را معقول نگه دارید و ریسک‌ها را تا حد ممکن مدیریت کنید. به این ترتیب، شما در کنار مشتری‌تان ارزش واقعی ایجاد می‌کنید. برای ارزیابی ارزش در ارائه خدمات، می‌توان یک جدول ساده برای بررسی سه عنصر کلیدی #نتایج، #هزینه‌ها و #ریسک‌ها طراحی کرد. این جدول به شما کمک می‌کند تا بتوانید ارزش واقعی هر خدمت یا محصول را برای مشتری و ارائه‌دهنده اندازه‌گیری کنید. عنصر توضیح مثال مقیاس ارزیابی نتایج (Outcomes) نتایج یا دستاوردهایی که از ارائه خدمت یا محصول حاصل می‌شود. بهبود عملکرد مالی شرکت، افزایش بهره‌وری، رشد در بازار درصد رشد، میزان بهبود عملکرد، سودآوری هزینه‌ها (Costs) منابع و هزینه‌هایی که برای ارائه خدمت صرف می‌شود. هزینه مشاوران، نرم‌افزار، جلسات آموزشی مبلغ هزینه، منابع مورد نیاز ریسک‌ها […]