مدل Kubler-Ross در مدیریت تغییر به پنج مرحله اصلی تقسیم می‌شود که افراد در مواجهه با تغییرات سازمانی ممکن است تجربه کنند: انکار، خشم، چانه‌زنی، افسردگی و پذیرش. این مراحل به طور تدریجی و در تعامل با احساسات فردی افراد در فرآیند تغییر شکل می‌گیرند. در مرحله اول، افراد ممکن است از تغییرات انکار کنند و از پذیرش آن خودداری کنند. در ادامه، خشم و مقاومت نسبت به تغییرات ممکن است ظهور کند، که به چانه‌زنی برای یافتن راه‌حل‌های ممکن منتهی می‌شود. افسردگی به عنوان یک واکنش به فشارهای ناشی از تغییرات می‌آید و در نهایت، پذیرش به معنای سازگاری و تطابق با شرایط جدید صورت می‌گیرد. جزییات بیشتر…

مدل تغییر کرت لوین (Lewin’s Change Model) یکی از بنیادی‌ترین چارچوب‌ها در حوزه مدیریت تغییر سازمانی است که با سه مرحله اصلی، سادگی را با عمق تحلیلی ترکیب می‌کند. این مدل ابتدا بر ضرورت خروج از وضعیت ایستا و تثبیت‌شده موجود تأکید دارد؛ جایی که باید با شناسایی ناکارآمدی‌ها، مقاومت درونی افراد نسبت به تغییر را کاهش داد (مرحله “یخ‌زدایی” یا Unfreeze). سپس، در مرحله دوم یعنی “تغییر” (Change)، اقدامات اصلاحی اجرا می‌شوند: از آموزش و بازطراحی فرایندها تا نوسازی نگرش‌ها و رفتارهای کارکنان. در نهایت، مرحله “یخ‌زدایی دوباره” (Refreeze) بر تثبیت تغییرات و تبدیل آن‌ها به هنجار جدید تمرکز دارد؛ این کار از طریق نهادینه‌سازی سیاست‌ها، ایجاد مشوق‌ها و بازسازی ساختارهای حمایتی صورت می‌گیرد. مدل لوین با اینکه تاریخی است، همچنان به‌عنوان چارچوبی مؤثر در پروژه‌های تحول دیجیتال و استقرار استانداردهایی نظیر ITIL به‌کار می‌رود. جزییات بیشتر…

مدل ADKAR یک چارچوب مدیریتی برای مدیریت تغییرات فردی و سازمانی است که توسط Prosci توسعه یافته است. این مدل به پنج مرحله اصلی تقسیم می‌شود: آگاهی، تمایل، دانش، توانایی و تقویت. در مرحله اول، آگاهی ایجاد می‌شود تا فرد یا سازمان دلیل تغییر را درک کند. در مرحله دوم، تمایل به مشارکت در تغییر تقویت می‌شود، چرا که بدون انگیزه، تغییر به‌سختی امکان‌پذیر است. سپس در مرحله دانش، افراد می‌آموزند که چگونه تغییر را به‌درستی پیاده‌سازی کنند. در مرحله توانایی، افراد باید قابلیت انجام تغییرات را داشته باشند و در نهایت، در مرحله تقویت، تغییر باید تثبیت شده و از برگشت به وضعیت قبلی جلوگیری شود. این مدل برای سازمان‌ها و حتی تغییرات شخصی بسیار کاربردی است. جزییات بیشتر…

احراز هویت دومرحله‌ای (TFA) یک روش امنیتی است که برای افزایش حفاظت از حساب‌های کاربری استفاده می‌شود. در این سیستم، برای ورود به حساب کاربری تنها رمز عبور کافی نیست و کاربران باید یک مرحله اضافی را برای تأیید هویت خود طی کنند. این مرحله دوم معمولاً شامل ارسال یک کد یک‌بارمصرف (OTP) به ایمیل یا شماره موبایل، یا تولید یک کد از طریق اپلیکیشن‌های احراز هویت مانند Google Authenticator است. این فرآیند امنیت حساب‌ها را در برابر حملات فیشینگ، سرقت اطلاعات و دسترسی غیرمجاز تقویت می‌کند. حتی اگر رمز عبور به‌دست مهاجم بیفتد، بدون دسترسی به مرحله دوم، ورود به سیستم غیرممکن است. همچنین برخی سیستم‌ها از احراز هویت بیومتریک یا کلیدهای امنیتی سخت‌افزاری برای افزایش امنیت بیشتر استفاده می‌کنند. در مجموع، TFA با ارائه یک لایه حفاظتی اضافی، حساب‌های کاربری را در برابر تهدیدات دیجیتال مقاوم‌تر می‌سازد. جزییات بیشتر…

MEA (Monitor, Evaluate, Assess) در COBIT 2019 به نظارت، ارزیابی و ارزیابی عملکرد فناوری اطلاعات در سازمان می‌پردازد. نظارت (Monitor) شامل بررسی و پیگیری مداوم فرآیندها و عملکردهای IT است تا مطمئن شویم که اهداف کسب‌وکار به‌درستی پشتیبانی می‌شوند. ارزیابی (Evaluate) بر تحلیل داده‌ها و گزارش‌ها برای شناسایی نقاط ضعف و قوت در فرآیندهای IT متمرکز است. ارزیابی (Assess) به سنجش انطباق و اثربخشی استراتژی‌ها و سیاست‌های IT با نیازهای سازمانی می‌پردازد. این فرآیند کمک می‌کند تا ریسک‌ها شناسایی شوند و اقدامات اصلاحی به‌موقع انجام شود. مزایا شامل بهبود تصمیم‌گیری، افزایش شفافیت و کاهش خطاها است. این مدل به مدیران ارشد و متخصصان IT کمک می‌کند تا فرآیندهای IT را بهینه کنند و به اهداف سازمانی نزدیک‌تر شوند. جزییات بیشتر…