Configuration Item (CI) یا عنصر پیکربندی، به هر جزء یا منبع در یک سیستم IT اشاره دارد که می‌تواند مدیریت، نظارت و پیکربندی شود. CIها شامل سخت‌افزار، نرم‌افزار، مستندات، و هر نوع منبع دیگری هستند که در عملیات خدمات IT استفاده می‌شوند. CIها به سازمان‌ها کمک می‌کنند تا کنترل بهتری بر منابع خود داشته باشند و ریسک‌های ناشی از تغییرات را کاهش دهند. این عناصر بخش مهمی از مدیریت پیکربندی و تغییرات در چارچوب ITIL (IT Infrastructure Library) هستند. با شناسایی و مدیریت CIها، سازمان‌ها می‌توانند مشکلات را سریع‌تر شناسایی و حل کنند. به‌طور کلی، مدیریت مؤثر CIها به افزایش کارایی، کاهش هزینه‌ها، و بهبود کیفیت خدمات در سازمان‌ها کمک می‌کند.

توافق‌نامه مجوز کاربر نهایی (End User License Agreement یا EULA) یک قرارداد قانونی است که شرایط و مقررات استفاده از نرم‌افزار یا محصول دیجیتال را مشخص می‌کند. این توافق‌نامه معمولاً بین تولیدکننده یا توزیع‌کننده نرم‌افزار و کاربر نهایی منعقد می‌شود و به کاربر این حق را می‌دهد که نرم‌افزار را در شرایط خاصی استفاده کند. EULA شامل جزئیاتی مانند محدودیت‌های استفاده، حقوق مالکیت معنوی، و شرایط پایان استفاده از نرم‌افزار می‌باشد. EULA به تولیدکنندگان نرم‌افزار این امکان را می‌دهد که حقوق خود را حفظ کرده و از سوءاستفاده از محصولات خود جلوگیری کنند. این توافق‌نامه ممکن است شامل بندهایی درباره مسئولیت‌پذیری، شرایط لغو، و نحوه مدیریت مشکلات یا حوادث نیز باشد. همچنین، با توجه به قوانین حقوقی مختلف در کشورها، EULA ممکن است به‌طور خاص طراحی شود تا از سازگاری با قوانین محلی اطمینان حاصل کند. در نهایت، EULA به کاربر نهایی اطلاعات مهمی درباره نحوه استفاده مجاز از نرم‌افزار ارائه می‌دهد و مسئولیت‌های کاربر را مشخص می‌کند.

مفهوم «Bring Your Own Device» (BYOD) به سیاستی اشاره دارد که به کارکنان اجازه می‌دهد از دستگاه‌های شخصی خود، مانند تلفن‌های هوشمند، تبلت‌ها و لپ‌تاپ‌ها، برای انجام کارهای مرتبط با سازمان استفاده کنند. این رویکرد به‌ویژه با پیشرفت تکنولوژی و افزایش قابلیت‌های دستگاه‌های شخصی، در محیط‌های کاری رایج شده است. BYOD می‌تواند به افزایش بهره‌وری و رضایت شغلی کارکنان منجر شود، زیرا آن‌ها می‌توانند از ابزارهایی که با آن‌ها راحت‌تر هستند، استفاده کنند. استفاده از سیاست BYOD مزایای زیادی دارد، از جمله کاهش هزینه‌های سخت‌افزاری برای سازمان و امکان دسترسی به اطلاعات و خدمات سازمانی در هر زمان و مکان. با این حال، BYOD همچنین چالش‌هایی را در زمینه امنیت اطلاعات ایجاد می‌کند. هنگامی که دستگاه‌های شخصی به شبکه سازمان متصل می‌شوند، خطر نشت اطلاعات و تهدیدات امنیتی افزایش می‌یابد. بنابراین، سازمان‌ها باید سیاست‌ها و رویه‌های امنیتی مناسبی را برای مدیریت دسترسی و حفاظت از داده‌های حساس توسعه دهند.

CAB (Change Advisory Board) یا هیئت مشورتی تغییر، گروهی متشکل از اعضای کلیدی یک سازمان است که برای ارزیابی، مشاوره و تصمیم‌گیری درباره تغییرات در سیستم‌ها و خدمات IT تشکیل شده است. هدف اصلی CAB، تضمین مدیریت مؤثر تغییرات و کاهش ریسک‌های مرتبط با آن‌ها است. عملکرد CAB شامل بررسی درخواست‌های تغییر (RFC) و ارزیابی تأثیرات احتمالی، هزینه‌ها و مزایای هر تغییر پیشنهادی است. این هیئت شامل نمایندگانی از بخش‌های مختلف سازمان، از جمله IT، امنیت، و مدیریت خدمات، می‌شود تا نظرات و دیدگاه‌های متنوعی در مورد تغییرات ارائه شود. فرآیند کار CAB معمولاً شامل موارد زیر است: با استفاده از CAB، سازمان‌ها می‌توانند خطرات ناشی از تغییرات را کاهش دهند و اطمینان حاصل کنند که تغییرات به‌طور مؤثر و با حداقل اختلال در خدمات انجام می‌شوند.

MTTR (Mean Time to Repair) یا میانگین زمان تعمیر، یک معیار کلیدی در مدیریت خدمات IT و عملیات است که به میانگین زمان لازم برای تعمیر یا بازیابی یک سیستم، سرویس، یا جزء از دست رفته پس از بروز یک حادثه یا خرابی اشاره دارد. این معیار به‌طور معمول به‌عنوان یکی از نشانه‌های عملکرد خدمات و قابلیت اطمینان سیستم‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. MTTR شامل زمان‌هایی است که در فرآیند تعمیر صرف می‌شود، از جمله: محاسبه MTTR به سازمان‌ها کمک می‌کند تا کارایی تیم‌های پشتیبانی را ارزیابی کرده و به بهبود فرآیندها و کاهش زمان Downtime (زمان عدم کارکرد) کمک کنند. یک MTTR پایین نشان‌دهنده کارایی و قابلیت اطمینان بالای خدمات و سیستم‌هاست و به افزایش رضایت مشتریان کمک می‌کند.